سبك دلبستگي و اعتياد به تلفن همراه هوشمند: نقش واسطه‌اي حرمت خود و حساسيت به طرد

زمينه: با وجود اينكه نقش سبك دلبستگي، حرمت خود پايين، و حساسيت به طرد بالا در اعتياد به تلفن همراه هوشمند تأييد شده است اما هنوز ابهامات فراواني در نحوه تأثير اين عوامل بر اعتياد به تلفن همراه هوشمند وجود دارد؛ حتي در برخي از موارد، نتايج پژوهشي در تناقض با يكديگر هستند، شايد به اين علت كه غالباً اين موارد مسستقل از هم بررسي شده‌اند. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي حرمت خود و حساسيت به طرد در رابطه بين سبك‌هاي دلبستگي و اعتياد به تلفن‌ همراه هوشمند صورت گرفت. روش: به منظور بررسي رابطه غير مستقيم سبك دلبستگي و تلفن همراه هوشمند از طريق حرمت خود و حساسيت به طرد، از روش معادلات ساختاري استفاده شد. كاربران 20 تا 34 ساله‌اي كه از تلفن همراه هوشمند استفاده مي‌كردند جامعۀ آماري پژوهش را تشكيل مي‌دادند. در اين پژوهش 452 شركت‌كننده 20 تا 34 ساله (49.1 درصد زنان و 9.50 درصد مردان) به صورت داوطلبانه، پرسشنامه‌هاي سبك دلبستگي بشارت (2011)، اعتياد به تلفن همراه سواري (1393)، حرمت خود روزنبرگ (1965) و حساسيت به طرد نسخه بزرگسال برنسون و همكاران (2009) را تكميل كردند. يافته ها: نتايج تحليل مسير با استفاده از آزمون بوت استراپ نشان داد متغيرهاي حرمت خود و حساسيت به طرد در رابطه بين سبك‌هاي دلبستگي ايمن و اجتنابي با اعتياد به تلفن همراه هوشمند نقش واسطه‌اي جزئي داشته و در رابطه سبك دلبستگي مضطرب با اعتياد به تلفن همراه هوشمند نقش واسطه‌اي كامل را ايفا مي‌كنند. همچنين جنسيت بر مسير مستقيم سبك دلبستگي اجتنابي و اعتياد به تلفن همراه هوشمند و مسير غيرمستقيم سبك دلبستگي مضطرب و اعتياد به تلفن همراه هوشمند، نقش تعديل‌گري دارد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه در راستاي حل معضل اعتياد به تلفن همراه هوشمند به‌ويژه در مورد زنان، توجه به مؤلفه‌هاي حرمت خود و‌ حساسيت به طرد مي‌تواند راه گشا باشد.