تأثير درمان تعامل والد - كودك هيجان‌محور بر نحوه واكنش والدين به هيجانات منفي كودكان مبتلا به افسردگي

زمينه: مطالعات متعددي پيرامون اثربخشي درمان تعامل والد - كودك بر اختلالات دروني سازي شده كودكان انجام شده است. اما پژوهشي كه به اثربخشي درمان تعامل والد كودك هيجان محور بر علائم اختلال افسردگي كودكان پرداخته باشد مغفول مانده است هدف: اين پژوهش با هدف تعيين تأثير درمان تعاملي والد - كودك هيجان محور بر نحوه واكنش والدين به هيجانات منفي كودكان مبتلا به افسردگي انجام شد. روش: پژوهش شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري تمامي كودكان پسر مبتلا به اختلال افسردگي با دامنه سني 4 الي 5/5 سال شهر اصفهان بود كه با روش نمونه گيري هدفمند تعداد 30 نفر از كودكان و والدين انتخاب و به شيوه تصادفي ساده در دو گروه مساوي جايگزين شدند. براي گردآوري اطلاعات از چك ليست احساسات كودكان پيش دبستاني (لوبي و همكاران، 2004) و مقياس نحوه واكنش والدين به هيجانات منفي كودك (ميرابل، 2015) استفاده شد. درمان مذكور طي 14 جلسه 1 ساعته هفتگي براي آزمودني هاي گروه آزمايش اجرا شد اما گروه گواه برنامه درماني دريافت نكرد. داده ها با روش هاي آمار توصيفي و آناليز تحليل كوواريانس انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه در مرحله پس آزمون بين ميانگين نمره علائم افسردگي كودكان دو گروه آزمايش (F = 24.63, P = 0.000 و Eta = 0.607) و گواه از نظر آماري تفاوت معناداري وجود دارد. آناليز كوواريانس نشان داد كه اين درمان در آزمودني هاي گروه آزمايش در مرحله پس آزمون منجر به بهبود نمره نحوه واكنش والدين به هيجانات منفي كودكان شده است (F = 14.46, P = 0.001 و Eta = 0.637). نتيجه‌گيري: كودكان و والدين شركت كننده در اين برنامه درماني بهبود در نشانگان افسردگي و و والدين شركت كننده در اين برنامه درماني بهبود در نحوه واكنش والدين به هيجانات منفي كودكان مبتلا به افسردگي را نشان دادند.