تأثير هندسه تكيه گاه و كاربرد صفحات مستغرق بر آب شستگي تكيه گاه پل در شرايط آب زلال

وقوع آبشستگي در اطراف تكيه‌گاه پل به عنوان يكي از مهم‌ترين عوامل تهديدكننده پايداري اين سازه محسوب مي‌شود و به منظور كاهش اثرات مخرب اين پديده، روش‌هاي متعددي ارائه گرديده است. در پژوهش حاضر تاثير دو پارامتر شكل هندسي تكيه‌گاه پل، و همچنين حضور صفحات مستغرق با آرايش‌هاي منتخب، بر ميزان آبشستگي پيرامون تكيه‌گاه پل مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور، مدل فيزيكي چهار شكل مختلف شامل تكيه‌گاه مستطيلي 90 درجه، مستطيلي ديواره باله‌اي خط جرياني 60 درجه، مستطيلي ديواره باله‌اي خط جرياني 45 درجه و مستطيلي با باله‌هاي دايروي طراحي و ساخته شد. همچنين صفحات مستغرق در چهار آرايش متفاوت دورديفه موازي، دورديفه زيگزاگي، دورديفه زيگزاگي مورب و كاجي، در دو نسبت استغراق 2 و 3 و تحت زاويه 20 درجه نسبت به جريان بر روي هر يك از چهار تكيه‌گاه، در دبي ثابت آزمايش شدند. مشاهدات آزمايشگاهي نشان داد بيشترين و كمترين عمق آبشستگي به ترتيب در اطراف تكيه‌گاه مستطيلي 90 درجه و تكيه‌گاه مستطيلي با ديواره‌هاي دايروي به وقوع پيوست. در آزمايش‌هاي صفحات مستغرق، آرايش كاجي در نسبت استغراق 3، با كاهش 41 درصدي آب‌شستگي اطراف تكيه‌گاه مستطيلي 90 درجه، 20 درصدي اطراف تكيه‌گاه مستطيلي ديواره باله‌اي خط جرياني 45 درجه و 18 درصدي در اطراف تكيه‌گاه مستطيلي با ديواره‌هاي دايروي نسبت به آزمايش شاهد متناظر با هر يك از تكيه‌گاه‌ها، بهترين عملكرد را در كاهش آب‌شستگي از خود نشان داد.