بهبود سرعت ترميم زخم با استفاده از عصاره يوكاريوت تك سلولي Ammonia در مقايسه با پماد سيلور سولفاديازين در موش آزمايشگاهي ديابتي القاشده با استرپتوزوتوسين

مقدمه: ديابت شيرين يك بيماري متابوليك است كه به دليل تجمع زياد گلوكز، موجب آسيب در ديواره عروق خوني شده و ترميم زخم را با چالش مواجه مي‌سازد. مطالعات متعددي براي يافتن راهي جهت افزايش سرعت بسته شدن زخم ديابتي انجام شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير استفاده از عصاره يوكاريوت تك سلولي آمونيا (Ammonia)، موجود در پماد نوتركيب زينكس(Zinex)، در افزايش سرعت بسته شدن زخم ديابتي، در مقايسه با پماد سيلورسولفاديازين مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه بر روي 54 سر موش سوري نژاد Balb/C انجام گرفت. جهت القاي ديابت نوع 2، حيوانات به مدت دو هفته با رژيم غذايي پر چرب تغذيه شدند. براي القاي ديابت، يك نوبت تزريق داخل صفاقي، حاوي 30 ميلي‌گرم استرپتوزوتوسين به ازا هر كيلوگرم وزن بدن، انجام شد. ايجاد زخم با روش model Excisional wound splinting و با استفاده از پانچ بيوپسي صورت گرفت. جهت درمان زخم ديابتي، از عصاره آمونيا 10 درصد موجود در پماد نوتركيب زنيكس و هم‌چنين پماد سيلورسولفوديازين 1 درصد، هر سه روز يك‌بار استفاده شد. سطح سرمي گلوكز با گلوكومتر و ميزان انسولين با كيت الايزا اندازه‌گيري شد. از رنگ‌آميزي هماتوكسيلين/ائوزين براي بررسي هيستوپاتولوژيك استفاده شد. يافته‌ها: مشاهدات ماكروسكوپيك بيانگر افزايش سرعت بسته شدن زخم در گروه درمان شده با عصاره آمونيا نسبت به ساير گروه‌ها بود. نتايج هيستوپاتولوژيك نيز كاهش معني‌دار التهاب و افزايش اپيلتيوم‌زايي مجدد در گروه درمان با عصاره آمونيا را نسبت به گروه درمان با سيلور سولفاديازين و شاهد نشان داد. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه عصاره آمونيا موجود در پماد نوتركيب زنيكس مي‌تواند با كاهش التهاب، سرعت بسته شدن و اپتليوم‌زايي مجدد را در زخم ديابتي موش بهبود دهد.