بررسي ارتباط بين سن يائسگي و بروز بيماري مزمن كليه در زنان پس از يائسگي، يك مطالعه طولي مبتني بر جمعيت

مقدمه: بيماري مزمن كليه، يكي از ناتوان‌كننده‌ترين بيماري‌هاي غيرواگير مي‌باشد. از آنجا كه بروز بيماري‌هاي غيرواگير بعد از يائسگي افزايش مي‌يابد، هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط بين سن يائسگي با بروز بيماري مزمن كليه در ميان زنان يائسه بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به روش طولي انجام شده و نمونه‌ها از ميان 3697 زن يائسه مشاركت‌كننده، از شروع مطالعه قند و ليپيد تهران، انتخاب شدند. از ميان اين زنان، افرادي كه سن يائسگي و اطلاعات مربوط به بيماري مزمن كليه آنان ثبت نشده بود و مبتلا به بيماري مزمن كليه قبل از شروع مطالعه بودند، از مطالعه خارج شدند. در نهايت 2080 نفر از زنان يائسه در مطالعه باقي ماندند. جهت انجام آناليزها از مدل رگرسيون كاكس استفاده شد. يافته‌ها: تا پايان مطالعه 1351 نفر مبتلا به بيماري مزمن كليه شدند. ميانگين كلي سن يائسگي 5/0 ±49/9 سال بود. ميانگين سن يائسگي در ميان مبتلايان 5/0 ±50/0 سال و در غيرمبتلايان ميانگين سن يائسگي 5/0 ±49/7 بود. نتايج، پس از تعديل متغيرهاي مخدوش‌گر نشان داد كه يك سال افزايش در سن يائسگي، بروز بيماري مزمن كليه پس از يائسگي را 10 درصد افزايش مي‌دهد. نسبت خطر 1/10 (95% فاصله اطمينان =(1/07،1/13) برآورد گرديد. نتيجه‌گيري: سن يائسگي با بروز بيماري مزمن كليه ارتباط مستقيم دارد. با توجه به اهميت اين بيماري در كاهش كيفيت زندگي و افزايش مرگ و مير در مبتلايان، توجه خاص به زناني كه سن يائسگي بالاتري دارند، در انجام غربالگري‌هاي مربوط به اين بيماري بايد مبذول شود.