مقايسه سطح هورموني لپتين و امنتين-۱ مادري در زايمان طبيعي و سزارين؛ و ارتباط آن‌ها با شاخص‌هاي تن‌سنجي و جنس نوزاد

مقدمه: آديپوكين‌ها نقش‌هاي مهمي را؛ از جمله تنظيم فرايند التهاب، تنظيم فعاليت سيستم ايمني، تنظيم سيستم عروقي، تنظيم عملكرد توليدمثل، و هموستاز گلوكز در بدن انسان ايفا مي‌كنند. سطوح آديپوكين‌ها در بارداري و بعد از زايمان تغيير مي‌يابد و اين هورمون ها نقش مهمي در رشد و تكامل جنين به عهده دارند. هدف از مطالعه حاضر مقايسه سطح سرمي هورمون لپتين و امنتين۱ مادري در دو نوع زايمان طبيعي و سزارين، و ارتباط آن‌ها با شاخص‌هاي تن‌سنجي مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفيتحليلي در سال ۱۳۹۹ بر روي ۹۰ نفر (۴۵ نفر با زايمان طبيعي و ۴۵ نفر با زايمان سزارين انتخابي) بستري در بيمارستان مهديه تهران، با روش نمونه‌گيري در دسترس و آسان انجام شد. خون‌گيري وريدي در ۲۴ ساعت اول پس از زايمان جهت سنجش سطح سرمي هورمون لپتين و امنتين۱ مادري گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين سن زنان در گروه زايمان طبيعي و سزارين انتخابي به ترتيب 4/6±25/8 و4/5±29/5 بود. نتايج مطالعه حاضر در مقايسه بين سطوح سرمي لپتين و امنتين۱ مادري در انوع زايمان، افزايش سطح سرمي اين دو هورمون در زايمان طبيعي مشاهده شد، اما تنها افزايش سطح لپتين معني‌دار بود (0/001 P). هم‌چنين، بين جنسيت جنين و شاخص‌هاي تن‌سنجي با سطح سرمي لپتين و امنتين۱ مادري، ارتباط معني‌داري وجود نداشت (0/5 p). نتيجه‌گيري: سطوح سرمي لپتين در ۲۴ ساعت اول پس از زايمان طبيعي به طور معني‌داري بالاتر از زايمان سزارين است. با توجه به نقش‌هاي متعدد و مهم اين هورمون در فرايندهاي متابوليك و ضد التهابي و تنظيم عملكرد دستگاه توليد مثل، مي‌توان زايمان طبيعي به عنوان روش ارجح توصيه گردد.