تاثير 8 هفته تمرين تناوبي پرشدت بر فسفوليپاز A2 وابسته به ليپوپروتئين و نيم‌رخ ليپيدي در موش‌هاي صحرايي نر مدل ديابت نوع 2

مقدمه: ديابت نوع 2 منجر به هايپرگلايسمي، هايپرانسولينمي و ديس‌ليپيدمي مي‌شود؛ كه همگي از عوامل خطر بروز آترواسكلروزيس مي‌باشند. فسفوليپاز 2A وابسته به ليپوپروتئين (LP_PLA2) با دخالت در التهاب عروق به عنوان شاخصي از آترواسكلروزيس شناخته مي‌شود. هدف از اين پژوهش تعيين اثر تمرين تناوبي پرشدت (HIIT) بر مقادير سرمي LP_PLA2 و نيم‌رخ ليپيدي در موش‌هاي صحرايي مبتلا به ديابت نوع 2 مي‌باشد. مواد و روش‌ها: پانزده سر موش صحرايي نر ويستـار 108 هفته‌اي به طور تصادفي به 3 گروه 5 تايي شاهد سالم، ديابتي و ديابتيتمرين دسته‌بندي شدند. ديابت توسط تزريق درون صفاقي نيكوتين آميد و STZ القا شد. گروه تمرين؛ 8 هفته برنامه تمرين HIIT، شامل تناوب‌هاي دو دقيقه‌اي دويدن پرشدت (حداكثر اكسيژن مصرفي؛ 80-90%) و كم شدت (حداكثر اكسيژن مصرفي؛ 40-50%) را اجرا كردند. سطح سرمي LP_PLA2 و نيم‌رخ ليپيدي آزمودني‌ها 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين سنجيده شد. يافته‌ها: مقادير( LP_PLA2 ,P=0/025,32%),تري‌گليسيريد (47%، 0/001 P)، كلسترول (45%، 0/001 P)، انسولين (72%، 0/001 P)، ليپوپروتئين كم­ چگال (LDL)(P 0/001,76%) و ليپوپروتئين بسيار كم­ چگال( VLDL) ( P 0.001,47%)،  گلوكز (56%، 0/029=P)، مقاومت به انسولين (112%، 0/002=P) در گروه تمرين نسبت به ديابت پايين‌تر بود. با اين حال افزايش مقادير سرمي ليپوپروتئين پرچگال (HDL) در گروه تمرين معنادار نبود (%14، 0/138=P). همبستگي بالايي بين مقادير LP_PLA2 با LDL، VLDL، كلسترول و تري‌گليسيريد ديده شد. نتيجه‌گيري: تمرين تناوبي پرشدت مي‌تواند با كاهش سطح سرمي  LP_PLA2و بهبود نيم‌رخ ليپيدي؛ از اثرات منفي D2T در آغاز و پيشرفت فعاليت مسيرهاي درگير در آترواسكلروزيس، جلوگيري نمايد.