بيماري كليه ديابتي بدون آلبومينوري در بيماران ديابتي: يك مطالعه مروري

مقدمه: با افزايش شيوع ديابت نوع 2، كه بيشتر به دليل وجود عواملي از جمله افزايش وزن و زندگي بي‌تحرك درجمعيت مي‌باشد، شيوع عوارض ماكروواسكولار و ميكروواسكولار ديابت؛ مانند نفروپاتي ديابتي، نيز افزايش مي‌يابد. علي‌رغم تلاش‌هاي انجام شده براي درمان‌هاي موثر ديابت و جلوگيري از عوارض آن، اين بيماري هنوز به عنوان شايع‌ترين علت نارسايي مزمن كليوي در كشورهاي توسعه يافته گزارش مي‌گردد. آلبومينوري در اغلب بيماران مبتلا به ديابت به عنوان اولين علامت باليني بيماري كليوي ديابتي و نشانه مستقلي براي نارسايي مزمن كليوي در نظر گرفته مي‌شود. با اين حال، شواهد زيادي نشان مي‌دهند كه تعداد قابل توجهي از بيماران ديابت نوع 1و 2، حتي بدون آلبومينوري نيز دچار كاهش عملكرد كليوي و كاهش نرخ فيلتراسيون گلومرولي مي‌شوند، كه اين موارد به عنوان بيماري كليوي ديابتي بدون آلبومينوري شناخته مي‌شود. بنابراين ضرورت تحقيق بيشتر درمورد كاهش عملكرد كليه، بدون وجود آلبومينوري در اين بيماران، برجسته‌تر مي‌شود. با اين حال، تعداد محدودي مطالعه بيماري كليه ديابتي بدون آلبومينوري را مورد بررسي قرار داده‌اند. در اين مطالعه، اپيدميولوژي شناخته شده، آسيب‌شناسي، پيش آگهي كليوي و مرگ و مير ناشي از بيماري كليوي ديابتي بدون آلبومينوري را در مقايسه با انواع آلبومينوريك و هم‌چنين سازوكار‌هاي بالقوه و چشم انداز آينده بيماري كليوي ديابتي غير آلبومينوريك را مورد بحث قرار مي‌دهيم.