اثر بازي‌هاي حركتي مبتني بر نظريه مونته سوري بر فعاليت الكتريكي عضلات در كودكان داراي نارسايي توجه/بيش‌فعالي

مقدمه: نارسايي بيش فعالي/كم توجهي جزو شايع ترين اختلات روان پزشكي كودكان مي باشد. پيدا نمودن شيوه هاي درماني جهت بهبود اين افراد به لحاظ علمي از اهميت بالايي برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي بازي هاي حركتي مبتني بر نظريه مونته سوري بر فعاليت الكتريكي عضلات در كودكان داراي نارسايي توجه / بيش فعالي طي راه رفتن بود. روش كار: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني بود. 30 كودك پسر داراي نارسايي توجه/ بيش فعالي به طور تصادفي در دو گروه كنترل (15 نفر، سن:0/4 ± 8/1) و تجربي (15 نفر،سن:0/5 ± 8/1)فعاليت الكتريكي عضلات طي راه رفتن قبل و بعد از 12 هفته با استفاده از دستگاه الكترومايوگرافي ثبت شد. برنامه تمريني به مدت 12 هفته (سه جلسه در هفته) شامل بازي هاي حركتي مبتني بر نظريه مونته سوري بود. جهت تحليل آماري از آزمون تحليل واريانس دو سويه با اندازه هاي تكراري استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه فركانس عضله درشت نئي قدامي(P=0/041) و پهن خارجي (P=0/041)در مرحله پاسخ بارگذاري طي پس آزمون در مقايسه با پيش آزمون تنها در گروه تجربي به لحاظ آماري كمتر بود. علاوه بر اين، يافته ها نشان داد كه فركانس عضله سريني مياني در فاز ميانه اتكا تنها در گروه تجربي طي پس آزمون در مقايسه با پيش آزمون كمتر بود(P=0/047) نتيجه گيري: كاهش فركانس عضلات در پژوهش حاضر نشان دهنده بهبود كارآيي راه رفتن بعد از دوره تمريني ميباشد. بنابراين، استفاده از اين برنامه تمريني در كودكان پسر داراي نارسايي توجه/ بيش فعالي توصيه ميشود.