تأثير مگنت تراپي ثابت بر ميزان دامنه ي حركتي غير فعال بدون درد شانه در بيماران مبتلا به نيمه دررفتگي شانه پس از سكته مغزي: يك كارآزمايي باليني تصادفي شده

مقدمه: يكي از عوارض سكته مغزي فلج يك نيمه بدن است كه مي تواند موجب نيمه دررفتگي مفصل شانه و كاهش دامنه ي حركتي غيرفعال شانه مبتلا و در نتيجه محدوديت حركت گردد. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير مگنت تراپي ثابت بر دامنه حركتي غير فعال بدون درد شانه در بيماران مبتلا به نيمه دررفتگي شانه پس از سكته مغزي انجام شد. روش كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني روي 36 بيمار مبتلا به سكته مغزي ( 18 نفر در گروه مداخله و 18 نفر در گروه كنترل) مراجعه كننده به مركز توانبخشي سكته مغزي تبسم تهران در سال 1395 انجام شد. براي انجام مداخله از شانه بندهاي طبي با خاصيت مغناطيسي از جنس نئوديميوم با شدت 1500 گوس در گروه مداخله و از شانه بندهاي طبي بدون خاصيت مغناطيسي براي گروه شاهد استفاده شد. دامنه ي حركتي (ابداكشن) غير فعال بدون درد شانه ي مبتلا به نيمه دررفتگي شانه ي ناشي از همي پلژي بوسيله ي گونيومتر زير نظر كاردرمانگر اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و به كمك آزمون هاي آماري توصيفي و استنباطي تحليل شد. سطح معني داري 0/05 در نظر گرفته شد. يافته ها: پس از مگنت تراپي ميانگين نمره دامنه حركتي در گروه مداخله به طور معني داري(0/023) افزايش يافته بود. مقايسه ي پس آزمون بين دو گروه مداخله و كنترل نيز نشان داد كه ميانگين نمره دامنه حركتي در گروه مداخله بيشتر بود اما اين تفاوت از نظر آماري معني دار نبود. نتيجه گيري: مگنت تراپي به عنوان يك درمان مكمل، كم هزينه و ايمن با افزايش دامنه ي حركتي بدون درد شانه ميت واند به بهبود فعاليت هاي فرد و پيشگيري از عوارض كمك كند. مطالعات بيشتر در زمينه ي تأثير گذاري مگنت تراپي در بهبود دامنه ي حركتي توصيه مي شود.