تأثير آموزش ايروبيك بر حافظه فعال كلامي، انعطاف پذيري شناختي و ادراك ديداري در مبتلايان به اختلال نوشتاري

مقدمه: اختلال نوشتاري عالي ترين و پيچيده ترين اختلال مهارت زباني در انسان است و مبتلايان به آن معمولا در كاركردهاي اجرايي از جمله حافظه فعال كلامي، انعطاف پذيري شناختي و ادراك ديداري داراي مشكلاتي هستند. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير آموزش ايروبيك بر حافظه فعال كلامي، انعطاف پذيري شناختي و ادراك ديداري در مبتلايان به اختلال نوشتاري انجام شد. روش كار: اين مطالعه نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري يك ماهه با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش دانش آموزان پايه دوم و سوم ابتدايي مبتلا به اختلال نوشتاري شهر مشهد در سال تحصيلي98-1397بودند. نمونه پژوهش 24 نفر بودند كه با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و با روش تصادفي به كمك قرعه كشي در دو گروه مساوي جايگزين شدند. گروه آزمون 20 جلسه45 دقيقه اي تحت آموزش ايروبيك قرار گرفت و گروه كنترل آموزشي نديد. داده ها با كمك آزمون هاي حافظه فعال كلامي استنفورد بينه، انعطاف پذيري شناختي ويسكانسين و ادراك ديداري فراستيگ جمع آوري و با آزمون هاي آماري در نرم افزارSPSSنسخه 25 تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه گروه هاي آزمون و كنترل در مرحله پيش آزمون از نظر حافظه فعال كلامي، انعطاف پذيري شناختي وادراك ديداري تفاوت معناداري نداشتند (P 0/05)، اما در مراحل پس آزمون و پيگيري از نظر هر سه متغير تفاوت معناداري داشتند(P 0/05) همچنين، آموزش ايروبيك در مقايسه با گروه كنترل باعث افزايش حافظه فعال كلامي، انعطاف پذيري شناختي و ادراك ديداري در مبتلايان به اختلال نوشتاري شد و نتايج در مرحله پيگيري نيز حفظ شد (P 0/05). نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر، برنامه ريزي براي استفاده از آموزش ايروبيك در كنار ساير روش هاي آموزشي جهت بهبود كاركردهاي اجرايي ضروري است. در نتيجه، متخصصان و درمانگران مي توانند از روش آموزش ايروبيك براي بهبود كاركردهاي اجرايي به ويژه حافظه فعال كلامي، انعطاف پذيري شناختي و ادراك ديداري استفاده كنند.