تأثير كارآفريني بر مهاجرت نخبگان در كشورهاي منتخب منطقه منا

يكي از مهم‌ترين و بنيادي‌ترين موضوعات قابل تامل از گذشته تا به الان، مهاجرت نخبگان از كشورهاي در حال توسعه به سمت كشورهاي توسعه يافته است. امروزه با وجود اقتصاد جهاني مبتني بر دانش كه به‌طور فزاينده بر مهارت‌هاي علم و فناوري استوار است، موضوع جذب نخبگان جهت تحقق اقتصاد دانش‌بنيان حياتي‌تر نيز شده است. به عبارت ديگر نيروي انساني متخصص و با انگيزه عامل مؤثري در رشد و توسعه اقتصادي، پر كردن شكاف فناوري و تغيير اقتصاد منابع محور و سرمايه محور به اقتصاد دانش محور است. لذا مهاجرت تحصيل‌كردگان و متخصصين از كشورهاي درحال توسعه به كشورهاي توسعه‌يافته، كشور را به سمت توسعه نيافتگي سوق مي‌دهد و شكاف آن را با كشورهاي توسعه‌يافته عميق‌تر مي‌كند. يكي از موضوعاتي كه مي‌تواند بر مهاجرت نخبگان از كشورهاي در حال توسعه تأثير داشته‌ باشد، كارآفريني است زيرا با افزايش كارآفريني تقاضا براي نيروي كار متخصص و تحصيل‌كرده افزايش مي‌يابد و مانع خروج نخبگان علمي مي‌شود. لذا هدف مطالعه حاضر بررسي تاثير كارآفريني بر مهاجرت نخبگان از كشورهاي منتخب منا به ايالات متحده آمريكا طي دوره زماني 2009-2016 با رهيافت پانل ديتا است. يافته‌هاي مطالعه بيانگر تأثير مثبت و معني‌دار كارافريني بر مهاجرت نخبگان در كشورهاي منتخب منطقه منا است. همچنين براساس يافته‌ها، شاهد تأثير مثبت و معني‌دار شاخص جهاني شدن و شاخص شكاف رفاهي  با مهاجرت نخبگان در كشورهاي مورد مطالعه بوده و متغير ثبات سياسي و عدم وجود خشونت  نيز تأثير منفي و معني‌دار بر مهاجرت نخبگان دارد.