مطالعه تطبيقي مديران مستقل در حقوق شركت هاي آمريكا و ايران

امروزه مديران مستقل به‌عنوان يكي از مهمترين نهاد‌هاي راهبري شركتي خوب از مرحله آموزه گذر كرده و به مفهومي غالب در حقوق شركت‌ها تبديل شده‌‌اند. اين مديران قابليت آن را دارند كه با هر نظام حقوقي سازگاري يابند و در عين حال از آن مقدار انعطاف‌پذيري و جامعيت برخوردار هستند كه بتوانند پذيراي دغدغه‌ها و ارزش‌هاي حقوقي كشورهاي گوناگون باشند. از همين رو قوانين و مقررات راهبري شركتي در آمريكا بر مبناي حمايت از حقوق مجموع سهامداران پراكنده در مقابل زياده‌خواهي مديريت و استحكام نظارت دروني در شركت استفاده از مديران مستقل را در تركيب هيأت مديره پيشنهاد نموده‌اند. اين مديران به لحاظ روابط تجاري و خانوادگي، از شركت و مديريت آن مستقل و ضمن تهي شدن از تعارض منافع در تصميمات خود عادلانه‌تر و در نظارت خويش بر مديريت شركت محكم‌تر عمل مي‌نمايند. نهاد موصوف از يك طرف به سرعت رشد كرده و به يك استاندارد جهاني تبديل شده است و از طرف ديگر از طريق دستورالعمل حاكميت شركتي سازمان بورس و  اوراق بهادار ( 1397) و لايحه حمايت از سهامداران خُرد (1398) در حال رسوخ به حقوق شركت‌هاي ايران نيز هست. بنابراين پژوهش حاضر با روش تحليلي توصيفي درصدد برآمده است براي اولين بار جوانب مختلف ظهور و بروز مديران مستقل را با ملاحظۀ حقوق آمريكا در حقوق ايران نيز مورد تجزيه و تحليل قرار دهد. از اين طريق ضمن تحليل مستندات قانوني، مبناي پذيرش و كاركرد مديران مستقل نقايص موجود به انضمام اصلاحات پيشنهادي گوشزد مي‌گردد.