مدل بندي ساختاري عوامل مؤثر بر تسهيم دانش بين اعضاي هيات علمي

تسهيم دانش در بين اعضاي هيئت ‌علمي دانشگاه‌ها و مراكز آموزش عالي داراي اهميت فراواني است؛ زيرا آنان را در فرآيندي رقابتي به ‌منظور خلق و توليد دانش و در نهايت اشتراك ‌گذاري آن فعال مي‌كند. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش و ميزان تأثير عوامل مختلف در تسهيم دانش بين اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه‌ها و مبتني بر نظريه رفتار برنامه‌ريزي ‌شده انجام شده است. رويكرد تحقيق كمّي و روش آن توصيفي از نوع علّي و از نظر زماني مقطعي بوده است. جامعه آماري اين تحقيق شامل تمامي اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه غيردولتي علم و فرهنگ به تعداد 103 نفر بوده است كه حجم نمونه لازم از بين آنان بر اساس فرمول كوكران برابر 81 نفر تعيين شده است. روش نمونه‌گيري طبقه ‌بندي متناسب با حجم و بر مبناي انتخاب دانشكده‌هاي دانشگاه به ‌عنوان طبقه صورت گرفته است. به‌ منظور گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي تسهيم دانش، جو سازماني، قصد، نگرش و هنجار ذهني بوك و همكاران (2005)، پرسشنامه كنترل رفتار درك شده السوئيدي (2014)، پرسش‌نامه اعتماد كيم و جو (2008) و پرسش‌نامه رهبري ريج (2005) استفاده شده است. از روش مدل‌ بندي معادلات ساختاري به شيوه كمترين مربعات جزئي به‌ منظور تحليل داده‌ها استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان داده است از ديدگاه اعضاي هيئت ‌علمي، رابطه معني‌دار بين جو سازماني و تسهيم دانش و هم‌چنين رابطه معنادار بين قصد، نگرش و هنجار ذهني با تسهيم دانش، تأييد شده است.