ارايه مدل سنجش موفقيت انتقال فناوري در صنايع پتروشيمي ايران

اهميت كسب فناوري در موفقيت سازمان‌ها بر كسي پوشيده نيست. سازمان‌ها به‌طور دائم در تلاش براي دستيابي به فناوري‌هاي جديد هستند تا نسبت به رقباي خود برتري يابند. از مهم‌ترين راه‌هاي كسب فناوري، انتقال فناوري است؛ براين‌اساس تدوين شاخص‌هاي سنجش موفقيت انتقال فناوري، چارچوبي براي آگاهي از ميزان و كيفيت موفقيت انتقال فناوري فراهم مي‌كند. باتوجه‌به سهم صنايع پتروشيمي در اقتصاد ملي و اهميت فناوري و انتقال آن در اين صنعت، پژوهش حاضر به دنبال ارائه مدلي براي اندازه‌گيري ميزان موفقيت انتقال فناوري در صنايع پتروشيمي كشور است. دراين‌راستا مي‌بايست شاخص‌هاي متناسب با شرايط حاكم بر فضاي كشور توسعه يابد. پژوهش حاضر ازنظر هدف كاربردي و ازنظر نحوه گردآوري داده‌ها پيمايشي است. براين‌اساس باتكيه‌بر پيشينه پژوهش، شاخص‌هاي موفقيت انتقال فناوري استخراج شد و ضمن جمع‌بندي شاخص‌ها با به‌كارگيري نظرات خبرگان، پرسش‌نامه پژوهش طراحي شد. در ادامه با استفاده از تحليل عاملي اكتشافي ابعاد تشكيل‌دهنده موفقيت انتقال فناوري شناسايي شدند و به‌وسيله تحليل عاملي تأييدي مدل ارائه‌شده، آزمون شد. درنهايت مدل سنجش موفقيت انتقال فناوري در چهار بُعد 1) كسب توانمندي دانشي و فناورانه، 2) دستاوردهاي اقتصادي و تأثير بر بازار، 3) افزايش توان فني، عملياتي و پژوهشي و 4) تحقق اهداف راهبردي تبيين و ارائه شد.