«دولت مقتدر » و مسئلۀ «وحدت ملي » در مجلۀ آينده

از دل زمانۀ پرآشوب مشروطيت دو ايدۀ مهم برآمد كه بر مبناي يك «زمينۀ» مهم گسترش يافت: «دولت مقتدر» و «وحدت ملي». اين دو مفهوم پس از مشروطيت به عنوان «انگيزه» و «نيت» بسياري از روشنفكران رشد كردند. در اين ميان، تأمين امنيت يكي از اصلي‌ترين خواسته‌هاي روشنفكران و رجال آن روزگار بود كه هم تشكيل دولتي مقتدر را طلب مي‌كرد و هم موجب ايجاد وحدت ملي مي‌شد. از اين ‌رو، در نوشته‌هاي دوران گذار از قاجار به پهلوي اين موضوع بسيار مورد توجه قرار گرفت. مسئلۀ اساسي اين مقاله يافتن نسبت اين دو مفهوم از خلال بررسي يكي از مهم‌ترين مطبوعات اواخر قاجار و اوايل پهلوي، يعني آينده و گفتارهاي بنيانگذار آن، محمود افشار يزدي، است. اين مقاله با تكيه بر روش هرمنوتيك قصدگرايِ اسكينر به ‌دنبال پاسخ به اين پرسش است كه ميان مسئلۀ «وحدت ملي» و ايدۀ «دولت مقتدر» در مجلۀ آينده چه نسبتي وجود دارد؟ نتايج پژوهش نشان مي دهد مجلة آينده با تأكيد بر لزوم وحدت ملي و تبيين شاخص‌هاي آن، «دولت مقتدر ملي مشروطه» را يكي از لوازم اساسي براي تحقق آن مي‌داند. همچنين، ايدة وحدت ملي، در آينده، به ‌صورت يك تفكر «منظومه»‌اي با مقولاتي چون امنيت و تعليم و تربيت نيز ارتباطي وثيق دارد.