عنوان مقاله :
بررسي تأثير دگزامتازون در بيماران مبتلا به كوويد ١٩ وهيپوكسمي
پديد آورندگان :
باقرزاده ، محمد دانشكده علوم پزشكي قم - دانشكده پزشكي، مركز آموزشي درماني شهيد بهشتي - گروه داخلي , تبرايي ، ريحانه دانشگاه علوم پزشكي قم - دانشكده پزشكي، مركز آموزشي درماني شهيد بهشتي - گروه داخلي , عادلي ، حسن دانشگاه علوم پزشكي قم - دانشكده پزشكي، مركز آموزشي درماني شهيد بهشتي - گروه داخلي , شجري ، رسول دانشگاه علوم پزشكي قم - دانشكده پزشكي، مركز آموزشي درماني شهيد بهشتي - گروه داخلي , واحديان ، مصطفي دانشگاه علوم پزشكي قم - مركز آموزشي درماني شهيد بهشتي - گروه پزشكي اجتماعي و خانواده , نصيري ، سارا دانشگاه علوم پزشكي قم - مركز توسعه تحقيقات باليني بيمارستان شهيد بهشتي - گروه داخلي , وفايي منش ، جمشيد دانشگاه علوم پزشكي قم - دانشكده پزشكي، مركز آموزشي درماني شهيد بهشتي - گروه داخلي
كليدواژه :
دگزامتازون , كوويد , ۱۹ , هيپوكسمي
چكيده فارسي :
مقدمه : در دسامبر 2019 در ووهان بيماري با علت ناشناخته و به سرعت در سراسر جهان گسترش يافت. توسط سازمان بهداشت جهاني (WHO) به طور رسمي COVID-19 نامگذاري شد.شواهد اخير نشان داده است كه التهاب و هيپرسيتوكينمي نقش مهمي در پيشرفت بيماري ، به ويژه در بيماران با درگيري شديد دارد. بنابراين ، درمان هايي كه مي توانند بار التهابي را كاهش دهند و يا روند توليد ابشار سيتوكيني را متوقف كنند ، احتمالاً براي بيماران با درگيري شديد موثرند. بنابراين در اين مطالعه ما به بررسي تاثير دگزامتازون در بيماران مبتلا به كرونا و هيپوكسمي پرداختيم. اين مطالعه به صورت كارآزمايي باليني داراي گروه كنترل، با گروه هاي موازي ، بدون كورسازي، فاز 3 بر روي بيماران انجام شد. مطالعه در زمينه بررسي تاثير داروي دگزامتازون براي درمان كرونا در بيمارستان هاي شهيد بهشتي و فرقاني استان قم با بررسي بر روي اطلاعات پرونده بيماران بستري مبتلا به كوويد-19 دراسفند98 وفروردين99 انجام شد. اين مطالعه از طريق روش نمونه گيري تصادفي، تخصيص بلوك بندي انجام شد . به اين صورت كه در اين مطالعه به صورت تصادفي تعدادي از بيماران كه دگزامتازون با دوز 12تا16 ميلي گرم روزانه به مدت حداقل3 روز دريافت كرده بودند انتخاب شدند و گروه ديگري از بيماران مبتلا به كرونا كه از لحاظ بيماري زمينه اي و جنس و سن و شدت درگيري ريوي تقريبا يكسان بودند مورد بررسي قرار گرفتند و نتايج به دست آمده مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها :بنا بر نتايج حاصل شده و در نظر گرفتن نتايج بررسي پيامدهاي ميرايي ،شدت بيماري و مدت زمان بستري بيمار بعد از درمان از نظر مرگ و مير 28.9% در گروه مداخله و 49.4% در گروه كنترل فوت كردند كه اين تفاوت معنادار بوده است (pv=0.04). از نظر مدت بستري در بيمارستان نيز ميانه بستري در بيمارستان در گروه مداخله نسبت به گروه كنترل به طور معناداري بيشتر بوده است.(pv=0.00) نتيجه گيري: براساس نتايج اين مطالعه، استفاده از داروهاي كورتيكواستروئيد در درمان اين بيماران در كنترل روند بيماري و كاهش شدت آن موثر است.
عنوان نشريه :
مجله انجمن آنستزيولوژي و مراقبت هاي ويژه ايران
عنوان نشريه :
مجله انجمن آنستزيولوژي و مراقبت هاي ويژه ايران