تأثير بي حسي كارينا با تجويز موضعي ليدوكائين در ساكشن تراشه بر شاخص هاي هموديناميك و زو ر زدن در بيماران لوله گذاري شده بزرگسال پس از جراحي قلب (يك كارآزمايي باليني تصادفي شده )

مقدمه: ثبات شاخص هاي هموديناميك و فيزيولوژيك پس از جراحي قلب باز يكي از مهم ترين دليل هاي موفقيت در عمل مي باشد. ساكشن تراشه باعث بي ثباتي هموديناميك و فيزيولوژيك مي شود. بيماران پس از جراحي قلب باز بايد تحت آرام بخشي قرار بگيرند، بنابراين نياز به ساكشن تراشه دارند. مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير بي حسي كارينا با تجويز موضعي ليدوكائين در ساكشن تراشه بر شاخص هاي هموديناميك و زور زدن در بيماران بزرگسال پس از جراحي قلب انجام شد. مواد و روش ها: طي يك كارآزمايي باليني تصادفي شده دوسوكور، بيماران بزرگسال تحت عمل جراحي دريچه قلب و عروق كرونر، در پاييز سال 1399 در مركز قلب شهيد رجايي تهران، به طور تصادفي در دو گروه 34 نفره قرار گرفتند. گروه A ساكشن تراشه با 4 سي سي ليدوكائين 2% داخل تراشه و گروه B ساكشن تراشه با 4 سي سي نرمال سالين 0.9% داخل تراشه دريافت كردند و تغييرات پارامتر هاي هموديناميك (MAP، CVP، HR)، زورردن و درصد اشباع اكسيژن شرياني2 دقيقه قبل و حين و 2 دقيقه بعد از ساكشن در آي سي يو مطالعه شدند. داده ها با آناليز واريانس دوطرفه با اندازه گيري هاي مكرر (Two-way repeated measures ANOVA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: در همه پارامترهاي هموديناميك و زورزدن، تفاوت آماري معني دار بين گروه ليدوكائين و گروه نرمال سالين حين و 2 دقيقه بعد از ساكشن مشاهده شد (0.05 p). اما دردرصد اشباع اكسيژن شرياني هيچ تفاوت آماري معني داري بين گروه ليدوكائين و گروه نرمال سالين وجود نداشت (0.05 P). نتيجه گيري: از نتايج اين مطالعه مي توان چنين برداشت كرد كه استفاده از ليدوكائين داخل تراشه هنگام ساكشن تراشه در بيماران جراحي قلب باعث كاهش تغييرات شاخص هاي هموديناميك و زورزدن حين ساكشن و پس از ساكشن مي شود.