اثر يك دوره تمرين ورزشي هوازي بر حجم خون تزريقي بيماران مبتلا به بتا تالاسمي ماژور

سابقه و هدف تزريق خون در بيماران مبتلا به بتاتالاسمي ماژور را مي‌توان از عمده‌ترين مشكلات فردي و اجتماعي اين بيماري دانست. هدف اين پژوهش، بررسي اثر يك دوره تمرين ورزشي هوازي بر حجم خون تزريقي بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور بود. مواد و روش‌ها تحقيق حاضر، يك تحقيق نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل بود كه در سال 1399 در زاهدان انجام پذيرفت. آزمودني‌هاي تحقيق حاضر، 24 بيمار مبتلا به تالاسمي ماژور 15 تا 35 سال، با روش بلوك‌هاي متغير تصادفي‌سازي شده و در دو گروه تمرين(14 نفر) و كنترل(10 نفر) قرار گرفتند. آزمودني‌هاي گروه تمرين، پياده‌روي را به مدت هشت هفته انجام دادند. براي تحليل داده‌ها، از روش‌هاي آماري t همبسته براي مقايسه درون‌ گروهي و تحليل كوواريانس براي مقايسه بين ‌گروهي استفاده شد و p 0.05بود. يافته‌ها مقايسه درون گروهي نشان داد، حجم خون تزريقي، پس از هشت هفته ورزش هوازي، در هر دو گروه تمرين 462.73 ± 2421.43 ميلي‌ليتر، p = 0.001 و كنترل 330.15 ± 2130.00 ميلي‌ليتر، p = 0.039 ، كاهش يافت و نتايج مقايسه بين گروهي، تفاوتي بين گروه تمرين و كنترل، پس از مداخله، نشان نداد، هرچند كاهش حجم خون تزريقي در گروه تمرين، بيشتر از گروه كنترل بود. نتيجه گيري با توجه به نتايج به دست آمده مي‌توان گفت؛ انجام تمرينات ورزشي هوازي مي‌تواند در كنار روش‌هاي درماني استفاده شده براي بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور، نياز اين بيماران را به خون تزريقي كاهش دهد، اگر دوره برنامه تمرين ورزشي به اندازه كافي طولاني باشد.