فراواني آنتي‌ژن نوتروفيلي(HNA-1) در بيماران تالاسميك داراي تزريق خون مكرر و مبتلا به عارضه تب‌زاي غير هموليتيك

سابقه و هدف آنتي‌ژن‌هاي نوتروفيلي يا HNAها، آنتي‌ژن‌هاي گليكوپروتئيني سطح نوتروفيل‌ها هستند، آنتي‌بادي بر عليه اين آنتي‌ژن‌ها در بيماران داراي تزريق خون مكرر‌ توليد مي‌گردد. در اين پژوهش به بررسي فراواني آلليك HNA1a/1b/1c در بيماران داراي تزريق خون مكرر مبتلا به عارضه تب‌زاي انتقال خون و هم‌چنين خطر آلوايميونيزاسيون اين افراد بر اساس الگوي ژنوتيپ پرداختيم. مواد و روش‌ها در يك مطالعه توصيفي، 99 نفر از بيماران تالاسمي وارد مطالعه شدند. نمونه‌گيري از تير 98 تا اسفند 98 در مركز تالاسمي ظفر به طول انجاميد. افراد از خون‌هاي كم لكوسيت استفاده مي‌كردند. 3 ميلي‌ليتر خون در لوله‌هاي حاوي EDTA جمع‌آوري شدند، DNA استخراج شد. ژن HNA-1 به روش PCRSSP بررسي شد. فراواني آللي آنتي‌ژن‌هاي نوتروفيلي با استفاده از معادله هاردي واينبرگ محاسبه گرديد و براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي كاي‌ ـ دو و T test استفاده شد. يافته‌ها فراواني آلل‌هاي مشاهده شده به ترتيب(52.7%)HNA1a ، (44.3%)HNA1b و (3%)HNA1c بودكه با قانون هاردي واينبرگ با ضريب اطمينان 5% تطابق داشت. بيشترين ميزان خطر آلوايميونيزاسيون به ترتيب مربوط به(18%) HNA-1b (22%) ، HNA-1a و (3%)HNA-1c بود. نتيجه گيري فراواني آلليك آنتي‌ژن نوتروفيلي HNA1 در بيماران تالاسميك مبتلا به عارضه تب‌زاي غيرهموليتيك انتقال خون با يافته‌هاي قبلي در جمعيت‌هاي مختلف ايراني مطابقت داشت. هم‌چنين علي‌رغم شباهت آنتي‌ژني در بيشتر آلل‌ها و دريافت خون كم لكوسيت در بيماران، هم‌چنان خطر آلوايميونيزاسيون وجود داشته و توجه به تزريق خون بر اساس الگوي ژنوتيپ نوتروفيلي را بيشتر مورد توجه قرار مي‌دهد.