عوامل مؤثر در بهينگي ايمونيزاسيون جهت دستيابي به آنتي بادي‌ عليه آنتي‌ژن RhD در محيط كشت

سابقه و هدف آنتي‌بادي عليه آنتي‌ژن RhD در طب انتقال خون و بالين از اهميت ويژه‌اي برخوردار مي‌باشد. لذا در اين مطالعه به بررسي عوامل مؤثر در بهينگي ايمونيزاسيون جهت دستيابي به لنفوسيت ايمونيزه شده توليدكننده آنتي‌بادي پرداخته شده تا در محيط آزمايشگاهي به آنتي‌بادي عليه آنتي‌ژن RhD دست يافته شود. مواد و روش‌ها در يك مطالعه تجربي، لنفوسيت‌هاي خون محيطي به روش فايكول از كيسه‌هاي خون كامل O منفي جداسازي شدند. سپس اين لنفوسيت‌ها با ال‌لوسين متيل استر تيمار شده و در پليت كشت سلولي با آنتي‌ژن محلول و ذره‌اي RhD ، اينترفرون گاما، اينترلوكين4 و CpGODN به مدت يك هفته در دماي 37 درجه سانتي ‌گراد مواجه شدند. پس از اين مدت انكوباسيون به منظور ارزيابي توليد آنتي‌بادي از لنفوسيت‌ها بر روي سوپرناتانت حاصل از محيط كشت مواجه سلولي با روش الايزا انجام شد.  يافته‌ها استفاده از اينترفرون گاما، تركيب آن با اينترلوكين-4 و CpGODN به عنوان عوامل بهينه‌كننده جهت توليد آنتي‌بادي از لنفوسيت‌هاي جدا شده به روش فايكول در ايمونيزاسيون آزمايشگاهي شناخته شدند(به ترتيب با توليد آنتي‌بادي با غلظت‌هاي 831/36 ± 851/75 ، 293/31 ± 82/195 و24/814 ± 66/134 نانوگرم در ميلي‌ليتر در ۱۰ مواجه صورت گرفته).   نتيجه گيري استفاده از عوامل بهينه كننده ايمونيزاسيون نقش مؤثري بر توليد آنتي‌بادي عليه آنتي‌ژن RhD در محيط آزمايشگاهي دارند.