اثر منابع استات بر بهبود تحمل تنش شوري توت‌فرنگي رقم پاروس (‏Fragaria × ananassa ‎cv. Paros‏)‏

استات به‌عنوان يكي از مهمترين حدواسط‌ها در متابوليسم‌هاي سلولي عمل مي‌كند. جهت ارزيابي نقش منابع استات در تنش شوري، نشاهاي توت‌فرنگي با منابع استات شامل آمونيوم استات و استيك اسيد (1 ميلي‌مولار) و آمونيوم كربنات (0.5 ميلي‌مولار) به‌صورت جداگانه و همراه با تنش شوري (40 ميلي‌مولار كلريد سديم) استفاده شد. تنش شوري باعث كاهش زيست‌توده در نشاهاي توت‌فرنگي شد، ولي كمترين تغيير در ميزان زيست‌توده در تيمارهاي استات بود. بيشترين محتواي نسبي آب برگ نيز در تيمارهاي استيك اسيد و شاهد در شرايط بدون تنش شوري بود. شوري باعث تغيير در ميزان ويتامين ث ميوه شد، به‌ گونه‌اي كه بيشترين ميزان آن در تيمار استيك اسيد و كمترين در تيمار تنش شوري به‌تنهايي (به‌ترتيب، 86.33 و 42.50 ميليگرم در 100 گرم وزن تر) بود. بيشترين ميزان عملكرد تك بوته در تيمار استيك اسيد و كمترين آن در تيمارهاي آمونيوم كربنات و تنش شوري به‌ تنهايي بود. نسبت پتاسيم به سديم در گياهان تيمار شده با منابع مختلف استات، در مقايسه با ديگر تيمارهاي بدون كاربرد استات بيشتر بود. در مجموع استات به ويژه تيمار استيك اسيد در غلظت 1 ميلي مولار مي‌تواند جهت بهبود تحمل به تنش شوري عمل كند و از سوي ديگر ميزان كاهش كمتر عملكرد در شرايط تنش از ديگر ويژگي‌هاي مثبت اين تيمار بود. از اين‌رو مي‌تواند به‌عنوان يكي از ارزانترين و ساده‌ترين تركيبات در جهت افزايش تحمل به تنش و به‌ويژه تنش شوري در توت‌فرنگي مطرح شود.