بررسي برخي واكنش‌هاي فيزيولوژيكي و بيوشيميايي چند گونه رز بومي ايران به تنش كم‌آبي

تنش خشكي يكي از عوامل محدود كننده توسعه فضاي سبز مي باشد. به منظور بررسي پاسخ چهار گونه رز وحشي (Rosa canina، R. beggeriana، R. orientalis و R. persica) به تنش كم‌آبي آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با دو عامل گونه هاي رز و عامل دوم تنش كم‌آبي با سه سطح (شاهد (03/0)، 8/0 (متوسط) و 5/1 (شديد) مگاپاسكال پتانسيل آب خاك) انجام شد. گياهان يكساله حاصل از پاجوش هاي گونه هاي مذكور تحت تيمار تنش كم‌آبي قرار گرفتند. براساس نتايج وزن برگ در واحد سطح (LMA) بين گونه ها متفاوت بود و تنش كم‌آبي بر آن اثري نداشت. تنش كم‌آبي موجب كاهش محتواي نسبي آب برگ (RWC)، شاخص عملكرد (PI)، مقدار كلروفيل و افزايش مقدار نشت يوني و مقدار مالون دي آلدهيد (MDA) در R. persica شد. در گونه R. canina تنش كم‌آبي موجب كاهش RWC، PI و ظرفيت آنتي اكسيداني (DPPH) و افزايش مقدار نشت يوني و MDA شد. در گونه R. beggeriana تنش كم‌آبي سبب افزايش نشت يوني و ظرفيت آنتي اكسيداني شد و در بقيه صفات تفاوت نامحسوس بود. در گونه R. orientalis تنش كم‌آبي موجب تغييرات چنداني در صفات مورد بررسي نشد. بر اساس نتايج R. orientalis و سپس R. beggeriana به شرايط تنش كم‌آبي متحمل تر هستند.