مقايسه اثر رژيم گياهي گرده خرما با رژيم دارويي لتروزول+تاموكسيفن در درمان زنان نابارور: يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي دو‌سويه‌كور

مقدمه: ناباروري زنان وضعيتي است كه با وجود تلاش در طول يك سال، قادر به باروري نيستند. مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثر رژيم گياهي گرده خرما (حاضر با اتكا به ويژگي‌هاي مفيد گرده خرما در جهت درمان ناباروري) با رژيم دارويي لتروزول+تاموكسيفن در درمان زنان نابارور انجام گرفت. روش‌كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني دو‌سويه‌كور در سال 1398 بر روي 128 نفر از زنان نابارور ساكن شهرستان جهرم انجام شد. افراد در دو گروه دريافت رژيم دارويي لتروزول+تاموكسيفن و گياهي گرده خرما قرار گرفتند. گروه كنترل؛ رژيم درمان ناباروري لتروزول+تاموكسيفن و گروه آزمون، رژيم گياهي گرده خرما را به‌صورت كپسول‌هاي 500 ميلي‌گرمي 3 بار در روز، از روز سوم قاعدگي دريافت كردند. نتايج بر اساس سونوگرافي و آزمايشات خون جمع‌آوري شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه 21) و آزمون‌هاي تي تست، آناليز واريانس يك‌طرفه و آزمون دانكن انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: تعداد فوليكول‌ها، اندازه فوليكول‌ها، ضخامت آندومتر، FSH و LH در هر دو گروه كنترل و آزمون، افزايش معني‌داري يافت، اما اين افزايش‌ها در گروه كنترل بيشتر بود. با اين وجود بر اساس نتايج تستβHCG ، 14 نفر (21.87%) در گروه كنترل و 10 نفر (15.62%) در گروه آزمون مثبت بودند (0.651=p). در حالي βHCG همراه با دوقلويي فقط در 4 نفر (6.25%) از افراد گروه آزمون مشاهده شد، در گروه كنترل هيچ موردي دوقلويي وجود نداشت (0.154=p). ارتباط معني‌داري بين وضعيت حاملگي، بين دو گروه كنترل و آزمون وجود نداشت (0.05 p). نتيجه‌گيري: مصرف گرده خرما باعث افزايش تعداد و اندازه فوليكول‌ها و ضخامت آندومتر مي‌شود. هرچند افزايش اين فاكتورها در مقايسه با گروه دريافت‌كننده دارو لتروزول+ تاموكسيفن كمتر بود، اما تفاوتي در موفقيت ايجاد بارداري بين دو گروه وجود نداشت كه نشان مي‌دهد اين تركيب دارويي ظرفيت انجام تحقيقات گسترده‌تري براي توسعه دارويي دارد.