بررسي تأثير حضور ماماي همراه بر اضطراب و ترس از زايمان طبيعي در زنان باردار: كارآزمايي باليني تصادفي

مقدمه: اضطراب و ترس از زايمان، يكي از بزرگ‌ترين نگراني هاي زنان باردار مي باشد كه ممكن است منجر به درد و طولاني شدن زايمان شود. با توجه به نقش درماني و حمايتي ماماها، مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير حضور ماماي همراه بر اضطراب و ترس از زايمان طبيعي در زنان باردار انجام شد. روش كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي در سال 1397 بر روي ۸۰ زن باردار در بيمارستان حكيم، شهرستان نيشابور انجام شد. در گروه مداخله، ماماي همراه از ابتداي ليبر تا 1 ساعت پس از خروج جفت در كنار زنان بود و اقدامات حمايتي براي آنان انجام مي داد، اما گروه كنترل فقط مراقبت هاي روتين بخش را دريافت كردند. براي دو گروه پرسشنامه اضطراب هاميلتون و پرسشنامه نگرش زايمان هارتمن در سه فاز تكميل شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه 20) و آزمون هاي تي مستقل، كاي دو و آناليز واريانس با اندازه‌هاي تكراري انجام شد. ميزان p كمتر از 0/05 معني دار در نظر گرفته شد. يافته ها: بين دو گروه از نظر ويژگي هاي فردي اجتماعي، مامايي، ميانگين نمره اضطراب و ترس از زايمان طبيعي در بدو ورود به بخش زايمان، اختلاف معني داري وجود نداشت (0.05 p). حضور ماماي همراه، ميانگين نمره اضطراب و ترس از زايمان در فاز فعال زايمان و 1 ساعت پس از خروج جفت را در مادران گروه مداخله در مقايسه گروه كنترل به‌طور معني داري كاهش داد (0.001 p). نتيجه گيري: حضور ماماي همراه در بخش هاي زايمان به‌ عنوان يك مداخله ساده و غيرتهاجمي، مي تواند منجر به كاهش اضطراب و ترس از زايمان طبيعي در زنان باردار شود.