تاثير چاقي و مكمل‌ياري عصاره سير دركنار فعاليت هوازي بر بيان ژن‌هاي فاكتور نورون‌زايي مشتق‌شده از مغز، تيروزين كينازB و حافظه فضائي كوتاه مدت رت‌هاي نر ويستار

ميزان اختلال عملكرد شناختي در چاقي چند سالي است بسيار مورد تحقيق قرار گرفته‌است. همچنين تاثير عصاره سير و فعاليت هوازي بر اين اختلالات شناختي در افراد چاق همچنان ناشناخته است. 40 سر رت نر ويستار جهت القاء چاقي به مدت 12 هفته رژيم غذايي پرچرب قرار گرفتند و در نهايت 30 سر رت چاق با استفاده از شاخص Lee  شناسايي شده و سپس به طور تصادفي به 5 گروه كنترل، چاق، سير، تمرين هوازي، سير+ تمرين هوازي تقسيم شدند. تمرينات هوازي شامل30 دقيقه در روز، m/min 8  و 5 روز در هفته و عصاره سير و استويا با غلظت mg/kg 250 نيز به آب مصرفي روزانه اضافه شد. بافت مغز جهت مطالعات بيان ژن به روش realtime PCR به آزمايشگاه ارسال شد. از آزمون ANOVA يكطرفه و آزمون تعقيبي LSD جهت تعيين اختلاف بين گروه‌ها استفاده و سطح معني‌داري 0.05 درنظر گرفته شد. نتايج نشان داد در مقايسه با گروه كنترل، 12 هفته تغذيه پرچرب، وزن بدن موش‌هاي صحرائي را افزايش داد (0.05 p) و حتي در طول مداخلات عصاره‌اي 8 هفته اي و تمرينات، همچنان نسبت به گروه كنترل بالاتر باقي ماند. بعلاوه مقادير بيان ژن BDNF كاهش غيرمعني‌دار داشته (0.05 p) و مقادير بيان ژن TrKB، نيز در 12 هفته رژيم پرچرب در موش‌هاي صحرائي، نسبت به گروه كنترل سالم، افزايش غيرمعني‌دار داشت (0.05 p). از طرفي، در ماز Y، درصد تناوب در موش‌هاي صحرائي چاق به طورمعني‌داري كمتر از گروه كنترل بود (0.05 p ). القاء رژيم پرچرب در كودكي موجب تغييرات خفيف ژني در موش‌هاي صحرائي نر ويستار شده و همچنين بنظر مي‌رسد تركيب فعاليت هاي بدني هوازي و عصاره‌اي موثر تر از مداخله‌هاي هوازي و عصاره‌اي به تنهائي باشد.