بررسي راهبرد «معرفت‌شناسي اختلاف باور ديني» در الهيات تطبيقي

مواجهه با تكثر ديني كه از مهم‌ترين ويژگي‌هاي زيست در جهان معاصر است، مسئله‌هاي متعددي را در ساحت معرفت‌شناسي و الهيات مطرح كرده است و آگاهي از تنوع ديني و اختلاف باورهاي ديني وظايف معرفتي فرد دين‌دار را به چالش مي‌كشد. در حوزۀ معرفت‌شناسيِ اختلاف باور كه زيرشاخه‌اي از معرفت‌شناسي است، وظايف معرفتي فرد در مواجهه با اختلاف باور تعيين مي‌شود و راهكارهاي متعددي از مصالحه‌گرايي تام تا نامصالحه‌گرايي براي تعيين وظيفۀ معرفتي در اختلاف باور معرفي مي‌شود. الهيات تطبيقي نيز با رويكرد ديني و الهياتي، قصد پاسخ‌گويي به چالش تكثر ديني و رويكردهاي مختلف الهياتي در مواجهه با تكثر ديني را دارد كه از اين طريق به دنبال فهمي عميق‌تر از ايمان است. اين پژوهش با روش توصيفي- تحليلي به دنبال يافتن راهكاري معرفتي با رويكرد معرفت‌شناسي اختلاف باور متناسب با الهيات تطبيقي است تا اين الهيات نوظهور بتواند به اهداف و دستاوردهاي الهياتي خود برسد. نتيجه‌اي كه از اين پژوهش حاصل مي‌شود آن است كه با اتخاذ مبنايي ميان نامصالحه‌گرايي و مصالحه‌گرايي و با تكيه ‌بر تشكيكي‌بودن باور ديني و طرح مناقشه در اثبات همتاي معرفتي، مي‌توان رويكردي هنجاري براي الهيات تطبيقي معرفي كرد تا اين الهيات نوظهور در دام تعليق باور، نسبي‌گرايي، شكاكيت و يا تغيير كيش گرفتار نشود.