آسيب‌شناسي مؤلفه‌هاي دين‌گريزي اومانيسم در تفكر ديني

«اومانيسم» نگرشي است غربي كه انسان را در مركز تاملات خود قرار داده و اصالت را به رشد و شكوفايي انسان مي دهد. در مواجه با دين، اين نگرش به سه صورت انسان‌گرايي مسيحي، انسان‌گرايي دين‌ستيز (الحادي) و انسانگرايي دين‌گريز يا سكولار پديد آمد و در دوران معاصر نهايتا انسان‌گرايي سكولار وجهه غالب و حاكم تمدن غربي گرديد. انسان‌گرايي دوران معاصر بيشتر جنبه ي دين‌گريزي (سكولاريسم) داشته و با اديان توحيدي ناسازگار است. در بررسي، واكاوي و نقد اومانيسم، آسيب شناسي اين انديشه از منظر دين مبين اسلام، امري ضروري است. يكي از شاخصه هاي اومانيسم، جنبه دين گريزي آن است كه در اين نوشته تلاش گرديده ضمن تبيين مولفه هاي دين گريزي اومانيسم، اشكالات مطرح در خصوص آن از ديدگاه منابع ديني بيان گردد. لذا اين تحقيق، به دنبال آسيب شناسي مولفه هاي دين گريزي اومانيسم بوده و با روش توصيفيتحليلي، اين مولفه ها را استخراج و با تحليل آنها بر اساس منابع دبني به تبيين اشكالات مطرح در خصوص اين مولفه ها مي پردازد.