مدل‌سازي ساختاري عوامل مؤثر بر زيست‌پذيري كلان‎شهر كرمانشاه

ايجاد شهر زيست‌پذير به‌عنوان يك هدف مهم براي دستيابي به توسعه پايدار شهري محسوب مي‌شود. درك رضايت ساكنان از زيست‎پذيري شهري و عوامل آن براي برنامه‌ريزي شهري و ايجاد سياست‎گذاري شهرهاي قابل سكونت ضروري است. تحقيق حاضر باهدف بررسي عوامل مؤثر بر زيست‎پذيري شهري و روابط موجود بين آنها در كلان‎شهر كرمانشاه انجام پذيرفت. تحقيق حاضر از نظر هدف كاربردي - توسعه‎اي و از نظر ماهيت توصيفي - تحليلي است. جامعه آماري، شهروندان شهر كرمانشاه با جمعيت ۹۴۶۶۵۱ نفر مي‎باشد كه در مناطق هشت‎گانه شهري سكني گزيده‎اند. روش نمونه‎گيري تصادفي طبقه‎بندي شده، تعداد نمونه ۳۸۵ و ابزار پژوهش پرسش‌نامه بود. جهت تجزيه‌وتحليل داده‎ها از نرم‌افزار Smart PLS و براي بررسي روابط بين ابعاد و شاخص‎هاي زيست‎پذيري از مدل معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي استفاده گرديد. مدل‎سازي ساختاري ديدگاهي است كه در آن الگوهاي فرضي از ارتباطات مستقيم و غيرمستقيم در ميان يك مجموعه از متغيرهاي مشاهده شده و پنهان بررسي مي‎شود. نتايج نشان داد، بُعد اجتماعي فرهنگي با مقدار ضريب مسير 0/666 بالاترين تأثير بر بُعد محيط زيستي با 0/249 كمترين تأثير را بر زيست‎پذيري شهر كرمانشاه داشته‎اند. همچنين به جز شاخص مشاركت و همبستگي، روابط بين ساير شاخص‎ها با ابعاد زيست‎پذيري معني‎دار مي‎باشد. شاخص ملاحظات و مراقبت‎هاي پزشكي و بهداشتي با ضريب مسير 0/314 قوي‌ترين رابطه با بُعد اجتماعي فرهنگي، شاخص مسكن با 0/378 بالاترين تأثير بر بُعد اقتصادي و شاخص فضاي سبز و باير با 0/635 بالاترين تأثير بر بُعد محيط زيستي را داشته‎اند؛ لذا برنامه‎ريزي مناسب جهت بهره‎گيري از فضاهاي باز و باير در تقويت و توسعه فضاي سبز شهري در راستاي ارتقا كيفيت محيط‌زيست شهري مي‎تواند در بهبود زيست‎پذيري كلان‎شهر كرمانشاه مؤثر باشد.