بررسي رابطه مهارت‌هاي اجتماعي با عزت‌نفس و سازگاري اجتماعي دانش‌آموزان دختر معلول جسمي- حركتي اول تا ششم دبستان شهر تهران

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه ميان مهارت‌هاي اجتماعي با عزت‌نفس و سازگاري اجتماعي دانش‌آموزان دختر معلول جسمي – حركتي ‌شهر تهران مي‌باشد. روش پژوهش: روش مطالعه توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه مورد مطالعه دانش‌آموزان دختر معلول جسمي – حركتي شهر تهران مي باشد. نظر بر اينكه تعداد مدارس داراي دانش آموز معلول جسمي-حركتي دختر مقطع ابتدايي در تهران 3 مدرسه بوده اند، جهت نمونه گيري از روش تمام شمار استفاده شد و 60 كودك مشغول به تحصيل در اين مراكز مورد مطالعه قرار گرفتند كه پرسشنامه‌هاي سياهه عزت‌نفس كوپراسميت سال 1917، آزمون سازگاري بل سال 1961 و آزمون مهارت‌هاي اجتماعي كرامتي سال 1381 توسط آن‌ها تكميل گرديد. براي تحليل داده ها از نرم‌افزار SPSS 21 و آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون گام‌به‌گام استفاده گرديد. يافته ها: يافته‌هاي حاصل نشان‌دهنده‌ي ارتباط معني‌دار مثبت ميان مهارت هاي اجتماعي با عزت نفس و سازگاري اجتماعي بود. در نهايت مي‌توان گفت كه ميان سطح مهارت‌هاي اجتماعي با عزت‌نفس و سازگاري اجتماعي در كودكان با معلوليت جسمي- حركتي رابطه مثبت برقرار‌است و توصيه مي‌شود كه در تحقيقات آتي به بررسي اثر اين عوامل با ساير متغيرها پرداخته شود، تا كيفيت رابطه ميان اين عوامل مشخص گردد. بحث و نتيجه گيري: مهارت‌هاي اجتماعي و شناسايي ارزش‌هاي فردي در پيشگيري يا كاهش ابتلاي نوجوا‌‌‌‌‌‌‌نان و انواع نابهنجاري‌هاي رفتاري اجتماعي نقش موثري دارند. بنابر اين مهارت‌هاي اجتماعي منجر به ارتباطات بهينه‌تر و درك مناسب‌تري از خويش شده و به تبع آن حس ارزشمندي افزايش يافته و در نهايت عزت نفس تقويت مي گردد. در پايان پس از تحليلي يافته هاي پژوهش ميتوان نتيجه گرفت كسب مهارتهاي اجتماعي از طريق خانواده، مدرسه و ديگر نهادها مي تواند نقش مهمي در افزايش سازگار اجتماعي و عزت نفس دانش آموزان معلول جسمي داشته است. لذا برگزاري دوره ها و كارگاه هايي براي والدين و دانش آموزان در جهت افزايش دانش و تاثيري كه اين متغيرها مي تواند در شخصيت و رفتارهاي آينده فرزندان شان داشته باشند و همچنين به انطباق هرچه بيشتر دانش آموزان معلول جسمي با شرايط جامعه كمك كند، بسيار ضروري به نظر مي رسد.