پويايي تسهيم دانش به‌مثابه توسعه و تحول سازمان‌هاي پليس در هزاره سوم

تسهيم دانش يكي از مهمترين و اساسي‌ترين رويكردهاي مديريت دانش در سازمان هاست كه در عصر كنوني پيشرفت‌ها و تحولات چشمگيري همراه بوده است. سازمان‌هاي پليس نيز از اين امر مستثني نبوده و نياز است تا نظام‌ها و ساز و كارهاي تسهيم دانش خود را به گونه‌اي سامان دهند كه توسعه و تحول آينده پيش روي‌شان را رقم بزنند. هدف پژوهش كنوني، بررسي نقش مهم و حياتي پويايي تسهيم دانش در توسعه و تحول سازمان‌هاي پليس در عصر كنوني (هزاره سوم) است كه با استفاده از جديدترين الگو به بررسي اين مهم مي‌پردازد. پژوهش حاضر از نوع كاربردي بوده و با استفاده از روش تحقيق پيمايش، به بررسي موضوع مي‌پردازد. جامعه آماري پژوهش شامل خبرگان تحقيقاتي و دانشگاهي نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران هستند كه با استفاده از نمونه‌گيري طبقه‌‌اي، 32 نفر براي پاسخگويي به پرسش هاي پژوهش انتخاب شدند. تحليل هاي آماري در بستر نرم افزار SPSS26 و SmartPLS3 انجام شد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه مؤلفه اعتماد بين فردي مهم‌ترين عاملِ پويايي تسهيم دانش در ايجاد توسعه و تحول در سازمان‌هاي پليس است. از نتايج تحقيق كنوني مي‌‌توان به نقش مهم و اساسي مولفه‌هاي پويايي تسهيم دانش در توسعه و تحول سازمان‌هاي پليس اشاره كرد كه مي‌تواند در زمينه انتقال و اشتراك دانش به صورت فردي، بين فردي، گروهي، سازماني و بين سازماني در سازمان‌هاي پليس موثر باشند و بر انگيزه افراد و در نتيجه پويايي تسهيم دانش تأثير بگذارند.