شرايط علّي و راهبردهاي شكل گيري عمل كارآفرينانه (مطالعۀ كيفي تجارب زيستۀ بنيان‌گذاران شركت‌هاي دانش‌بنيان مشهد)

اين پژوهش با هدف بررسي شرايط علّي، راهبردهاي كنش و كنش متقابل براي تحقق كارآفريني و شكل‌گيري عمل كارآفرينانه در تجاربِ زيسته بنيان‌گذاران شركت‌هاي دانش‌بنيان انجام شده است. مقصود از عمل كارآفرينانه، كنشي در جهت كارآفريني است. روش تحقيق نظريه زمينه‌اي و تجزيه و تحليل داده‌ها كيفي بود. جامعۀ مطالعه‌شده  53 كارآفرين مشهد بودند كه مصاحبه عميق با 20 نفر انجام گرفت. تعيين‌كننده حجم نمونه، اشباع نظري و روش نمونه‌يابي بيشترين تفاوت بين مشاركت‌كننده‌ها بوده است. مقوله‌ محوري براساس يافته‌هاي بخش شرايط علّي، بازانديشي هويت شخصي با شش زيرمقوله تنوع روش‌هاي عمل كارآفرين، رسيدن به آگاهي،  بازپرسي از خود، تصميم‌گيري معطوف به آينده، تبادل انديشه و كنش (رفت و برگشت بين انديشه و عمل) و شيوه‌هاي جديد تفكر و زندگي حاصل شد. هويت كارآفرين يك امر «داده‌شده» نيست؛ بلكه به طور مرتب ساخته مي شود. بازانديشي يعني افراد پيوسته فعاليت‌هاي خود را بازسنجي مي‌كنند.  ويژگي‌ها و اقدامات فرد توسط داده ها و اطلاعات تازه، مدام بازنگري مي‌شود و به گونه اساسي  اصلاح و دگرگون مي‌شود. در راهبردهاي كنش و كنش ﻣﺘﻘﺎﺑﻞِ‌ كارآفرينان، ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ، اداره ﻛﺮدن، اﻧﺘﻘﺎل دادن ﻳﺎ ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺑﻪ ﭘﺪﻳﺪه‌ها ﺗﺤﺖ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺧﺎﺻﻲ از ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺸﺎﻫﺪه‌ﺷﺪه از ﺳﻮي ﻛﻨﺸﮕﺮان ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﻲﺷﻮد و براساس يافته‌هاي اين تحقيق كيفي، كارآفرينان با اشتياق كارآفرينانه، مهارت ديدن اثربخش، شنيدن اثربخش، مهارت حل مسئله و با تغيير در شيوه مديريت در واكنش به شرايط به‌وجودآمده موفقيت را طي مي‌كنند.