بررسي ارتباط بين غلظت هموگلوبين مادري در سه ماهه اول بارداري با ديابت حاملگي در زنان باردار

مقدمه: ديابت، شايع‌ترين بيماري غدد درون‌ريز در حاملگي است و شناسايي عوامل خطرساز ديابت بارداري به كشف زناني كه در ابتلاء به خطر ديابت نوع ۲ در آينده قرار دارند، كمك مي‌كند. مطالعه حاضر با هدف تعيين رابطه ميزان هموگلوبين سه ماهه اول بارداري با ديابت بارداري در زنان باردار صورت گرفت.روش كار: اين مطالعه گذشته‌نگر در سال 98-1396 بر روي 300 پرونده زن بارداري كه به مراكز درماني شهر زاهدان مراجعه كرده بودند، انجام شد. با استفاده از چك‌ليست اطلاعاتي، مشخصات دموگرافيك نمونه‌هاي پژوهش از قبيل سن، قد، وزن و تعداد حاملگي و زايمان، ميزان غلظت هموگلوبين مادر و FBS در اولين مراجعه به مراكز مربوطه و ميزان GCT در هفته‌هاي 2824 حاملگي، جمع‌آوري و ثبت گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 25) و آزمون‌هاي تي تست مستقل و آنووا انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته ها: از 300 نفر جامعه آماري، 113 نفر (37.7%) ديابت بارداري و 187 نفر (62.3%) از نظر ديابت سالم بودند. از بين افراد، 103 نفر (34.3%) هموگلوبين بيشتر از 13، 42 نفر (14%) هموگلوبين 12.134، 79 نفر (26.3%) هموگلوبين 126.3/11 و 76 نفر (25.3%) هموگلوبين كمتر مساوي 11.5 داشتند. ميانگين هموگلوبين در زنان باردار ديابتي 0.61±13.71 و در زنان سالم 0.52±11.80 گرم در دسي‌ليتر بود كه اين اختلاف از نظر آماري معني‌دار بود (0.001 p). همچنين بين مقدار هموگلوبين و قند ناشتا همبستگي مثبت و معناداري وجود داشت (0.001 p).نتيجه‌گيري: سطح بالاي هموگلوبين (بيشتر از 13 گرم در دسي‌ليتر) در سه ماهه اول بارداري با ديابت بارداري ارتباط مستقيم و معني‌داري دارد، بنابرين مي‌توان آن را عنوان يك عامل خطر ديابت بارداري در نظر گرفت.