ارتباط بين سطح سرمي ويتامين D با ديابت بارداري: يك مطالعه مورد- شاهدي

مقدمه: ديابت بارداري (GDM) به‌عنوان عدم تحمل گلوكز و مقاومت به انسولين تعريف مي شود. كاهش سطح ويتامين D منجر به افزايش خطر ديابت بارداري تا 45% مي شود. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط بين سطح سرمي ويتامين D با ديابت بارداري در زنان باردار مبتلا و غيرمبتلا به ديابت بارداري مراجعه كننده به كلينيك زنان شهرستان جهرم انجام گرفت.روش‌كار: اين مطالعه موردي شاهدي در سال 1400 بر روي 110 نفر از زنان باردار مراجعه كننده به كلينيك زنان شهرستان جهرم انجام گرفت. تست GTT با 4 بار خون‌گيري براي غربالگري ديابت بارداري و اندازه‌گيري HbA1C انجام شد. در كساني كه از 4 معيار اندازه‌گيري گلوكز خون وريدي در تست تحمل قند، 2 معيار يا بيشتر غيرطبيعي بود، به‌عنوان مبتلا به ديابت بارداري شناخته شده و وارد گروه مورد شدند و كساني كه GTT طبيعي داشتند، با گروه مورد همسان‌سازي شده و در گروه كنترل يا شاهد قرار گرفتند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه 21) و آزمون‌هاي آماري تي‌تست، من‌ويتني و ضريب همبستگي اسپيرمن انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته ها: بين زنان مبتلا به ديابت بارداري و زنان باردار غيرمبتلا به ديابت بارداري از نظر سطح سرمي ويتامين D تفاوت معني‌داري وجود نداشت (0.37=p)، ولي از نظر متغيرهاي آزمايشگاهي Total.Ca، FBSو HbA1C تفاوت معني‌داري وجود داشت (0.05 p).نتيجه گيري: اگرچه بين زنان باردار مبتلا و غيرمبتلا به ديابت بارداري از نظر سطح سرمي ويتامين D تفاوت معني‌داري وجود نداشت، اما ميزان ويتامين D در زنان با ديابت بارداري پايين‌تر از زنان بدون ديابت بارداري گزارش شد. همچنين تجويز ويتامين D مي‌تواند باعث بهبود متغيرها گردد كه افزايش آنها مي‌تواند در بروز عوارض بارداري از جمله تشديد ديابت نقش داشته باشد.