تأثير افشاي مسئوليت‌پذيري اجتماعي بر ريسك حسابرسي

طبق استانداردهاي حسابرسي، پس از آن‌كه واحد مورد رسيدگي اطلاعات مالي و غيرمالي در مورد عمليات شركت را افشا مي‌نمايد، حسابرس بايد اين اطلاعات را مورد ارزيابي قرار دهد. عملكرد مسئوليت‌پذيري اجتماعي از جمله اين اطلاعات بوده و حسابرس در ارزيابي ريسك حسابرسي به آن توجه مي‌نمايد. ازاين‌رو، هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي رابطه بين افشاي مسئوليت‌پذيري اجتماعي و ريسك حسابرسي در شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در اين پژوهش، افشاي مسئوليت‌پذيري اجتماعي با استفاده از روش تحليل محتوي و ريسك حسابرسي با شاخص حق‌الزحمه حسابرسي اندازه‌گيري شده است. فرضيۀ پژوهش براي 93 شركت طي سال‌هاي 1391 تا 1398 با استفاده از روش حداقل مربعات معمولي آزمون شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد بين افشاي مسئوليت‌پذيري اجتماعي و ريسك حسابرسي رابطه معنادار و مثبتي وجود دارد كه با استفاده از روش‌هاي پنل ديتا با اثرات تصادفي و حداقل مربعات تعميم‌يافته نيز مورد تأييد قرار گرفت. با افزايش افشاي مسئوليت‌پذيري اجتماعي، ريسك حسابرسي و به‌تبع آن حق‌الزحمه حسابرسي بيشتر مي‌شود. اين نتيجه به استفاده‌كنندگان از صورت‌هاي مالي از جمله سرمايه‌گذاران هشدار مي‌دهد فقط به جنبه‌هاي مثبت افشاي مسئوليت‌پذيري اجتماعي در ايران، توجه نكنند؛ چراكه ممكن است افشاي مسئوليت‌پذيري اجتماعي ابزاري براي پوشش عملكرد ضعيف باشد.