بررسي اثرات محافظتي ملاتونين بر اختلال حافظه ناشي از استرس قبل از تولد در نوزادان رات

زمينه و هدف: زنان باردار انواع مختلفي از استرس را تجربه مي كنند كه بر پروسه هاي فيزيولوژيكي مغز جنين نظير حافظه تاثير مي گذارند. بنابراين استفاده از تركيبات ايمن در دوران بارداري جهت مقابله با آسيب هاي رفتاري در دوران پس از تولد اهميت بسزايي دارد. در اين مطالعه اثرات تجويز ملاتونين در دوران بارداري بر آسيب حافظه ناشي از استرس دوران بارداري در نوزادان رات بررسي شده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي رات هاي ماده باردار بصورت تصادفي در گروه كنترل، گروه تحت استرس، و چهار گروه دريافت كننده ملاتونين بترتيب دوزهاي 3، 5، 10 و يا 50 ميليگرم/كيلوگرم بهمراه استرس محدود كننده قرار گرفتند. گروه هاي تحت استرس محدود كننده حركتي از روز 10ام تا 21ام بارداري روزانه متحمل استرس مي شدند. ملاتونين در اين دوره، روزانه به شكل داخل صفاقي، قبل از تحميل استرس تزريق مي شد. يك ماه پس از تولد نوزادان، حافظه آنها به روش تست تشخيص شي جديد و با اندازه گيري فاكتورهاي تمايز و تشخيص بررسي گرديد. يافته‌ها: دوزهاي 3 و 5 ميليگرم/كيلوگرم ملاتونين تفاوت معني داري در فاكتورهاي تمايز و تشخيص در مقايسه با گروه تحت استرس نشان نداد ليكن دوزهاي 10 و 50 ميليگرم/كيلوگرم ملاتونين اين فاكتورها را بميزان قابل توجهي افزايش دادند (P 0.001). بين دوزهاي 10 و 50 از اين نظر اختلاف معني داري وجود نداشت. نتيجه گيري: اگرچه استرس محدود كننده حركتي در دوران بارداري منجر به اختلال حافظه در نوزادان يك ماهه شد ولي دوزهاي بالاي ملاتونين به خوبي از ايجاد اين آسيب جلوگيري كرد.