اثر بخشي يك برنامه هشت هفته‌اي تمرينات صندلي بر تعادل بزرگسالان مبتلا به پاراپلژي

زمينه و هدف: داشتن تعادل در افراد فلج مغزي به دليل ضعف در اجراي وظايف تعادلي از اهميت بالايي برخوردار است. لذا هدف از تحقيق حاضر تعيين اثربخشي يك دوره تمرينات صندلي بر تعادل بزرگسالان مبتلا به پاراپلژي بود. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماري شامل افراد فلج مغزي نخاعي بهزيستي شهركرمان در سال 1395 بود كه از ميان جامعه آماري، نمونه مشتمل بر 40 نفر مبتلا به پاراپلژي كه پس از غربال اوليه به شكل هدفمند در دو گروه كنترل 20 نفر (با ميانگين سني 46.167±28.1 سال، ميانگين قد 21.221±164.2سانتي متر، جرم 25.164±58.2 كيلوگرم) وگروه مداخله 20 نفر (با ميانگين سني 1.27±188.56 سال، قد 2.163±778.19 سانتي متر، جرم 2.61±963.19 كيلوگرم) قرار گرفتند. گروه مداخله تمرينات صندلي را به مدت هشت هفته انجام دادند. در مدت ‌زمان تحقيق، گروه كنترل هيچ‌گونه تمريني انجام ندادند. از آزمونPostural stability  با چشم باز بر روي دستگاه تعادل سنج بايودكس براي ارزيابي تعادل ايستا و نيمه پويا استفاده شد. از آزمون سنجش مكرر تركيبي جهت آناليز داده ها استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحقيق حاضر تفاوت معناداري در تعادل ايستا (0.001=P) و نيمه‌پويا (0.001=P) بعد از اتمام دوره تمريني در گروه مداخله نشان داد. اما در بررسي‌هاي بين گروهي تفاوتي بين دو گروه در تعادل ايستا (0.413=P) و تعادل پويا (0.600=P) مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج تحقيق حاضر مبني بر اثربخش بودن تمرينات صندلي بر تعادل بزرگسالان مبتلا به پاراپلژي، توصيه مي شود مربيان، مسئولين مراكز توان بخشي و كاردرمانان در برنامه توان بخشي اين افراد تمرينات صندلي را به دليل سادگي، تجهيزات اندك و بدون عوارض جانبي جهت بهبود تعادل لحاظ كنند.