بهينه‌يابي واردات و توليد گوشت قرمز ايران بأ تأكيد بر پايداري منابع آب

براي تأمين پروتيئن حيواني خانوارهاي ايران، گوشت قرمز از اهميت بالايي برخوردار است. اما  عرضه اين محصول در سال‌هاي گذشته از چالش‌هاي عمده‌اي از جمله نوسان‏ هاي ارزي، قاچاق دام به كشورهاي همسايه و واردات گوشت منجمد با ارز يارانه اي  تأثير پذيرفته است. افزون بر اين، همواره در كشورمان، خودكفايي در توليد اين محصول مورد تأكيد قرار گرفته است، كه البته با توجه به قرار گرفتن ايران در مرحله تنش آبي بر اساس شاخص «فالكن مارك»، منجر به تشديد اين بحران خواهد شد. از اين ‏رو، در مطالعه حاضر، با بررسي سناريوهاي مختلف توليد داخلي و واردات گوشت قرمز، به‏ طور هم‏زمان، به دو هدف صرفه جويي در هزينه ‏هاي تأمين و ميزان مصرف آب پرداخته شد. بدين منظور، از برنامه ريزي چندهدفه با اهداف حداقل ‏سازي هزينه تأمين نياز داخلي و ميزان رد پاي آب در توليد داخلي و داده هاي بازه زماني 2000 تا 2018 استفاده شد. سناريوهاي منتخب شامل تركيبي از اهداف يادشده بودند كه وزن هاي مختلف به آنها تعلق گرفت. نتايج نشان داد كه تأمين سي تا چهل درصد از نياز داخل از طريق توليد داخلي بر اساس وزن هاي اختصاص‏ يافته به اهداف تعيين‏ شده توجيه پذير است؛ و بايد باقي‏مانده نياز كشور از ساير كشورها تأمين شود. همچنين، يافته ها نشان داد كه تركيب يادشده براي توليد داخل و واردات قادر است هزينه هاي تأمين نياز داخل و رد پاي آب را به طور محسوس كاهش دهد، به گونه اي كه افزون بر كاهش انتشار گازهاي گلخانه اي، به ‏طور متوسط، از ميزان مصرف آب 63 درصد و از هزينه هاي تأمين نياز داخلي 42 درصد كاسته شود. در پايان، واردات گوشت گوسفند از استراليا و يا گوشت گاو با استخوان از برزيل پيشنهاد شد.