مقايسه تمرين هوازي و تركيبي (مقاومتي - هوازي) بر تغييرات عوامل آنژيوژنزي، آلكالين فسفاتاز و پروتئين واكنش‌گر C به‌عنوان عوامل خطرساز بيماري قلبي - عروقي در مردان سالمند

سابقه و هدف: بيماري‌هاي ﻗﻠبي - ﻋﺮوقي يكي از شايع‌ترين ﻋﻠﻞ مرگ‌ومير در سالمندان مي‌باشد اما هنوز سازوكار مولكولي شروع فرآيند توسعه شبكه مويرگي و كاهش عوامل خطرزاي بيماري قلبي - عروقي در پاسخ به تمرينات ورزشي به‌خوبي شناخته نشده است. هدف پژوهش، مقايسه تمرين هوازي و تركيبي بر تغييرات عوامل آنژيوژنزي، آلكالين فسفاتاز و CRP در مردان سالمند است. مواد و روش‌ها: 30 مرد سالمند با ميانگين سني 65-75 سال در 3 گروه تمرين هوازي، تركيبي و كنترل قرار گرفتند. تمرينات طي 8 هفته با تواتر 3 جلسه در هفته انجام شد. تمرينات هوازي با شدت 60 تا 74 درصد حداكثر ضربان قلب و تمرينات مقاومتي با شدت 75-60 درصد 1RM انجام شد. نمونه‌هاي خوني 24 ساعت قبل از شروع تمرينات و 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين جهت بررسي تغييرات سطوح فاكتورهايALP, CRP و TGF-β جمع‌آوري گرديد. تجزيه‌وتحليل و مقايسه بين گروهي از طريق آزمون آنكوا و براي مقايسه درون‌گروهي داده‌ها از آزمون Tزوجي در سطح معناداري P 0/05 صورت گرفت. نتايج: نتايج، كاهش معني‌دار در غلظت سرمي CRP(P=0/03) و TGF-β (P=0/005) را در گروه‌هاي هوازي و تركيبي نسبت به گروه كنترل و نيز كاهش معنادار پيش‌آزمون نسبت به پس‌آزمون در غلظت سرمي ALP در گروه هوازي (P=0/027) را نشان داد. نتيجه‌گيري: كاهش CPP، ALPو افزايش TGF-β1در اثـر تمرينات متناسب با سن و شرايط اين افراد، باعث سازگاري با استرس‌هاي جسماني همچون ورزش و بهبود سلامت در سالمندان گرديد.