بررسي تأثير تمرين تناوبي شديد و مصرف كوركومين بر بيان ژن PGC-1αو ERR-α ميتوكندريايي كارديوميوسيت‌ موش‌هاي نر مدل سكته قلبي

سابقه و هدف: آنفاركتوس ميوكارد يك وضعيت نكروزي حادّ عضله قلب است. بنابراين هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير تمرين تناوبي شديد و مصرف كوركومين بر بيان ژن PGC-1α; و ERR-α ميتوكندريايي كارديوميوسيت‌ موش‌هاي نر مدل سكته قلبي بود. مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربي حاضر، 32 سر موش صحرايي نر مبتلا به آنفاركتوس ميوكارد به‌صورت تصادفي به چهار گروه تمرين تناوبي با شدت بالا، مكمل، كنترل و تمرين به همراه مكمل تقسيم شدند. تمرين در دو گروه شدت بالا و تمرين به همراه مكمل شامل اجراي هشت هفته فعاليت 4 دقيقه‌اي با شدت 90-85 درصد VO2max بود. كوركومين نيز به ميزان mg/kg 100 استفاده شد. بيان ژن PGC-1α و ERR-α ميتوكندريايي با استفاده از روش Real-time PCR به‌دست آمد. ﺩﺍﺩﻩ‌ﻫﺎ از طريق ﺁﺯﻣﻮن شاپيرو - ويلك و تحليل واريانس يك‌طرفه ﺁﻧﺎﻟﻴﺰ ﺷﺪﻧﺪ. نتايج: آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه، تفاوت معني‌داري در بيان ژن PGC-1α و ERR-α ميتوكندريايي كارديوميوسيت‌ موش‌هاي نر مدل سكته قلبي در گروه‌هاي پژوهش نشان داد (0/001=P). نتايج آزمون توكي بيانگر افزايش معني‌دار بيان ژن PGC-1α و ERR-α در گروه تمرين و تمرين به همراه مكمل نسبت به دو گروه كنترل و مكمل بود (0/001=P). بين دو گروه كنترل و مكمل نيز تفاوت معني‌داري وجود نداشت.نتيجه‌گيري: تمرين تناوبي به‌تنهايي و در تعامل با كوركومين باعث افزايش بيان ERRα و PGC-1α در بافت قلب موش‌هاي نر مدل سكته قلبي مي‌شود. به‌نظر مي‌رسد تمرين تناوبي و مصرف كوركومين مي‌تواند راه مناسبي براي افزايش بيوژنز ميتوكندريايي و بهبود عملكرد قلب در نظر گرفته شود.