رابطه اختلالات اسكلتي- عضلاني ناشي از كار با فرسودگي شغلي در بين كتابداران دانشگاهي

زمينه. از عوامل مهم مؤثر بر سلامت نيروي انساني كه موجب كاهش كارآيي و اثربخشي آنان در سازمان هاي مختلف و از جمله در كتابخانه هاي دانشگاهي مي گردد فرسودگي شغلي است. اين عارضه با اثربخشي منفي موجب محروميت كتابخانه از نيروي انساني باتجربه، اختلال در رفع نيازهاي آموزشي و اطلاعاتي كاربران كتابخانه و نهايتاً عدم موفقيت كتابخانه و سازمان متبوع در دستيابي به اهداف و مأموريت هاي پيش بيني شده مي گردد. هدف اين مطالعه شناسايي رابطه اختلالات اسكلتي- عضلاني ناشي از كار با فرسودگي شغلي بود. روش كار. مطالعه حاضر از نظر ماهيت توصيفي و به روش همبستگي و از نظر هدف كاربردي مي باشد و به روش سرشماري، بر روي 126 نفر كتابدار كتابخانه هاي دانشگاه هاي دولتي اهواز (علوم پزشكي جندي شاپور و شهيد چمران) انجام گرديد. پرسشنامه كرنل (Cornel) براي سنجش ميزان آسيب هاي جسمي ناشي از كار و پرسشنامه مسلاچ (Maslach) براي سنجش ميزان فرسودگي مورد استفاده قرار گرفته است. تحليل داده ها در دو بخش آمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون هاي گروه t، همبستگي پيرسون) انجام شد. سطح معناداري برابر 5 صدم در نظر گرفته شده است. يافته ها. يافته ها حاكي از آن است كه ميزان اختلالات اسكلتي -عضلاني كلي (32/96) و فرسودگي شغلي كلي (1/72) پايين تر از ميانگين جامعه بوده است. بالاترين ميزان اختلالات اسكلتي– عضلاني در ناحيه گردن (78/9 درصد) و كم ترين ميزان درقسمت تحتاني پا (37/8 درصد) بوده است. همچنين، بين كتابداران زن و مرد دانشگاه هاي دولتي اهواز در متغيرهاي اختلالات اسكلتي- عضلاني ناشي از كار و فرسودگي شغلي تفاوت معناداري وجود ندارد. نتيجه گيري. به طور كلي اختلالات اسكلتي- عضلاني با تمام ابعاد فرسودگي شغلي به جز عملكرد فردي، رابطه مثبت دارد و با بالا رفتن ميزان اختلالات اسكلتي- عضلاني، ميزان فرسودگي شغلي نيز افزايش مي يابد.