ارتباط بين پروتروژن اسكلتي و تمايل لبيولينگوالي دندان‌ها با ضخامت استخوان آلوئولار قدامي در تصاوير Computed Beam Computed Tomography

مقدمه: ارزيابي ضخامت استخوان آلوئولار، براي جايگذاري مناسب ايمپلنت و ساپورت و زيبايي بافت نرم اطراف رستوريشن‌هاي ايمپلنتي بسيار مهم است. هدف از اين پژوهش، تعيين ارتباط بين پروتروژن اسكلتي فكين و تمايل لبيولينگوالي دندان‌ها با ضخامت استخوان آلوئولار ناحيه‌ي قدامي ماگزيلا و منديبل با استفاده از توموگرافي كامپيوتري اشعه‌ي مخروطي (Computed beam computed tomography) CBCT بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي، از 100 بيمار مراجعه‌كننده به بخش راديولوژي دانشكده‌ي دندان‌پزشكي تبريز كه جهت جايگذاري ايمپلنت بين سال‌هاي 1392 تا 1394 اقدام كرده بودند، تصوير توموگرافي كامپيوتري اشعه‌ي مخروطي تهيه شد. پروتروژن ماگزيلا و منديبل با اندازه‌گيري زواياي SNA و SNB و تمايل لبيولينگوالي دندان‌هاي قدامي ماگزيلا و منديبل با اندازه‌گيري زواياي U1-NA و L1-NB تعيين گرديد. ضخامت استخوان باكال در 3 ميلي‌متر زير (A) CEJ (Chemical engineering journal)، قسمت مياني ريشه (B) و آپكس (C) اندازه‌گيري شد. آناليز داده‌ها با روش‌هاي آمار توصيفي و ضريب همبستگي Pearson در سطح معني‌داري 0.05 p value به دست آمد. يافته‌ها: ميانگين ضخامت استخوان در سطح C، بيشتر و در سطح A، كمتر از دو سطح ديگر بود. بين ميانگين ضخامت استخوان ماگزيلا و SNA (به جز ناحيه‌ي B كانين) ارتباط آماري معني‌داري وجود نداشت (0.05 p value). بين ميانگين ضخامت ماگزيلا و U1-NA و همچنين ميانگين ضخامت منديبل و SNB و L1-NB ارتباط آماري معني‌داري وجود ندارد (0.05 p value). نتيجه‌گيري: ارتباط آماري بين پروتروژن ماگزيلا و منديبل و تمايل لبيولينگوالي دندان‌هاي قدامي و ضخامت استخوان آلوئولار وجود نداشت.