ارزيابي دوره‌ي آموزشي مهارت باليني ارتباطي دانشجويان ورودي 1393 دانشكده‌ي دندان‌پزشكي اصفهان

مقدمه: تلاش در جهت ارتقا سطح مهارت‌هاي باليني در تمامي دانشجويان رشته‌هاي پزشكي به ويژه دندان‌پزشكي و نقش آن در توسعه‌ي مباني اخلاق حرفه‌اي، لازم و ضروري مي‌باشد. هدف از اين مطالعه، ارزيابي دوره‌ي آموزشي مهارت باليني ارتباطي دانشجويان دانشكده‌ي دندان‌پزشكي اصفهان قبل و بعد از تدريس بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع شبه آزمايشي (Quasi-experiment) و به صورت Uncontrolled before and after مي‌باشد. در اين مطالعه، 100 نفر از دانشجويان دندان‌پزشكي شهر اصفهان در سال 1395 قبل از گذراندن واحد مذكور و بعد از آن شركت داده شدند و با استفاده از پرسش‌نامه‌ي روايا و پايا شده، نمره‌ي مهارت‌هاي باليني ارتباطي گروه مذكور تعيين و مورد مقايسه قرار گرفتند. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از جدول، نمودار، شاخص‌هاي مركزي و پراكندگي توصيف با استفاده از آزمون‌هاي آماري Independent t-test و آناليز كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. سطح معني‌داري 0.05 = p value به دست آمد. يافته‌ها: بر اساس نتايج به دست آمده از تحليل داده‌ها، اختلاف بين بينش و سطح آگاهي دانشجويان قبل و بعد از تدريس درس مربوطه مشاهده گرديد. همچنين بر اساس همين آزمون، ميانگين نمره‌ي مهارت باليني پس از طي دوره‌ي آموزشي در مردان و زنان معني‌دار نبود (0.845 = p value). بين ساير زيرمقياس‌ها با جنسيت نيز قبل و بعد از آموزش، ارتباط معني‌دار مشاهده نگرديد (0.2 = p value). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به دست آمده از تحليل داده‌ها، ارائه‌ي نظري درس مذكور در بينش دانشجويان در رابطه با مهارت‌هاي باليني بهبود پيدا كرده است. لذا كسب ديدگاه دانشجويان دندان‌پزشكي از عناصر لازم در بهبود آموزش و تربيت تأمين‌كنندگان سلامت دهان و دندان جامعه در آينده، مهم مي‌باشد.