كاربرد نظريه بازي‌ها در جنگ‌هاي نظامي

نظريه بازي‌ها حوزه‌اي از رياضيات كاربردي است كه در بستر علم اقتصاد توسعه يافته و به مطالعه رفتار راهبردي بين عوامل عقلاني مي‌پردازد. نظريه بازي تلاش مي‌كند تا رفتار رياضي حاكم بر يك موقعيت استراتژيك (تضاد منافع) را مدل‌سازي كند. اين موقعيت زماني پديد مي‌آيد كه موفقيت يك فرد وابسته به راهبردهايي است كه ديگران انتخاب مي‌كنند. هدف نهايي اين دانش، يافتن راهبرد بهينه براي بازيكنان است. با استفاده از نظريه بازي‌ها، نيازمند مدل‌سازي و پيش‌بيني اقدامات بازيگران در سطوح راهبردي، عملياتي و تاكتيكي خواهيم بود كه در آن، تصميمات نظامي با تجزيه و تحليلي جامع‌تر و با ارزش‌تر از وضعيت كنوني ارتقا مي‌يابد. در دهه‌هاي گذشته، مطالعات متعددي در اين خصوص انجام گرديده و محققين توانسته‌اند شاخه‌هاي مختلف نظريه بازي‌ها را جهت مدل‌سازي، طيف وسيعي از سناريوهاي مربوط به اقدامات نظامي را به‌كارگيرند. يكي از نقاط قوت نظريه بازي‌ها، مدل‌سازي اقدامات نيروهاي نظامي جهت تصميم‌گيري عليه يكديگر مي‌باشد. هدف از نگارش اين مقاله مروري اجمالي از تحقيقاتي است كه تاكنون با استفاده از نظريه بازي‌ها در مدل‌سازي سناريوهاي تصميم‌گيري با كاربردهاي نظامي به رشته تحرير درآمده است. هم‌چنين در اين مقاله ازنظر نوع مدل‌سازي جنگ، انواع بازي‌هاي مورداستفاده و بازيكنان درگير، طبقه‌بندي شده‌اند. ازنظر جنگ‌هاي مدل‌سازي‌شده، بيشترين مقالاتي كه تاكنون از تئوري بازي‌ها در تصميم‌گيري سطح كلان نظامي مورد استفاده قرار گرفته، در زمينه فرماندهي و كنترل صحنه نبرد مي‌باشد. هم‌چنين مشاهده مي‌شود كه بيشترين مقالات تخصصي بررسي‌شده در اين زمينه به سنجش، رديابي و شبكه حسگرها مربوط مي‌شوند. در خاتمه‌ نتيجه مي‌گيريم با به‌كارگيري نظريه بازي‌ها در جنگ‌هاي نظامي اثربخشي بهتري نسبت به استفاده از مدل‌هاي سنتي جهت تصميم‌گيري فرماندهان در سطوح مختلف داشته باشيم.