اصول مذاكرات سياسي براساس منابع اسلامي (با تأكيد بر مذاكرات عصر پيامبر(ص))

مذاكره سياسي به عنوان راه‌حلي عُقلايي، مسالمت آميز و كارآمد براي پايان دادن به اختلافات طرفين ذينفع، همواره مورد توجه حكومتها و گروهها بوده است. امروزه اسلام‌ستيزان، به دنبال ارائه و القاي چهره‌اي خشونت‌طلب و فاقد منطق از اين آيين، آن ‌هم به‌نحوي هستند كه گويي هيچ گرايش و اصولي براي گفتوگو و مذاكره نداشته است اما در بررسي منابع معتبر تاريخي ـ روايي مرتبط با سيره پيامبر اكرم(ص)، به يقين مي‌توان دريافت كه آن حضرت، بارها به منظور حل مسائل فيمابينِ حكومت اسلامي با گروههاي مخالفي كه با آنها تعارض منافع وجود داشته است، از راهكار خردورزانه مذاكره سياسي، همراه با اصول و دستورالعمل‌هاي ويژه‌اي بهره برده كه اين امر، شاهدي بر نقض ادعاي دشمنان اسلام است؛ لذا در اين نوشتار،‌ با استفاده از روش توصيفي ـ تحليلي، ضمن ارائه معنايي دقيق و جامع از مفهوم «مذاكر‌ه سياسي» و مؤلفه‌هاي آن، با مطالعه منابع معتبر شيعه و اهل تسنّن، نوع مواجهه پيامبر اسلام(ص) با مخالفان در «مذاكرات حديبيه»، «مذاكره با يهود فدك» و «مذاكره با بني‌ثقيف» بررسي شده و مهم‌ترين «اصول» و دستورالعمل‌هاي ايشان در اين مذاكرات، در قالب اصول «رواني ـ پنداري»، «رفتاري ـ كرداري» و «گفتاري ـ بياني» شناسايي و تبيين شده و ميزان تطابق هر يك از اين اصول، با قواعد مذاكرات امروزي نيز بررسي شده است.