بررسي ارتباط بين فعاليت فيزيكي و خستگي در بيماران مبتلا به نارسايي قلب: يك مطالعه مقطعي

زمينه و هدف: ناتواني و عدم تحمل فعاليت در نارسايي قلب شايع بوده و مي‌تواند به احساس خستگي در بيماران منجر شده و سبك زندگي بيماران را دچار تغيير كند؛ بنابراين اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط بين فعاليت فيزيكي و خستگي در بيماران مبتلا به نارسايي قلب انجام شد. روش بررسي: در اين پژوهش توصيفي مقطعي، صد نفر از بيماران نارسايي قلب مراجعه كننده به مراكز توان‌بخشي جنوب شرق ايران به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسش‌نامه‌هاي فعاليت فيزيكي و پرسش‌نامه خستگي بود. داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي اسپيرمن و رگرسيون آناليز شدند. ميزان معناداري 0.05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميانگين فعاليت فيزيكي 1.33‌ ±‌2.59 و ميانگين خستگي در نمونه‌ها 6.11‌ ±‌20.27 بود و بيشتر بيماران فعاليت فيزيكي زير حد مطلوب داشته‌اند و خستگي در بيشتر آن‌ها نامطلوب بوده است. نمره فعاليت فيزيكي با نمره خستگي ارتباط معكوس و معناداري داشت. نتايج نشان داد كه 30.6 درصد از تغييرات خستگي بيماران، تحت تأثير متغيرهاي مصرف مواد مخدر، سابقه جراحي قلب و درجه بيماري است و آن‌ها پيش‌بيني‌كننده خستگي بيماران بودند. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه بيماراني كه فعاليت فيزيكي بيشتري داشتند از خستگي كمتري برخوردار بودند. با توجه به اينكه خستگي در بيماران نارسايي قلب بسيار شايع است، توصيه مي‌شود با به‌كارگيري اقدامات آزمايشي لازم در جهت افزايش دانش و مهارت بيماران در خصوص فعاليت فيزيكي در جهت كاهش خستگي بيماران اقدامات لازم صورت پذيرد.