مدل‌سازي الگوهاي حاكم بر پراكندگي چاه‌هاي آب با استفاده از آمار فضايي (مورد مطالعه: حوضه ماهيدشت، كرمانشاه)

علي رغم قابليت هاي فراوان آمار فضايي در مدل سازي و تبيين عوارض مختلف محيطي و شناسايي الگوهاي حاكم بر پراكندگي آن ها، در مطالعات پيشين از اين قابليت ها استفاده ي چنداني به ويژه در حوزه ي مطالعات آب به عمل نيامده است. هدف مطالعه حاضر مدل سازي الگوهاي حاكم بر پراكندگي چاه هاي آب در حوضه آبريز ماهيدشت در استان كرمانشاه با استفاده از آمار فضايي است. مبناي مورد استفاده براي شناسايي اين الگوها «موقعيت» و «مقادير» چاه ها است كه براي انجام آن از پنج تكنيك رايج در آمار فضايي از جمله ميانگين نزديك ترين همسايه، آمار عمومي G، شاخص موران I، ترسيم خوشه و ناخوشه و تعيين كانون هاي داغ/سرد استفاده شده است. داده هاي مورد استفاده در اين پژوهش از شركت سهامي آب منطقه اي استان كرمانشاه اخذ شده است. نتايج اين تحقيق نشان داد كه الگوي حاكم بر پراكندگي چاه هاي كشاورزي والگوي حاكم بر پراكندگي مقادير زياد (عمق زياد چاه ها) در حوضه آبريز ماهيدشت از الگوي خوشه اي پيروي مي كنند. الگوي كلي پراكندگي چاه هاي حوضه ي مورد بررسي از دهه 1330 تا دهه 1380 از تصادفي به خوشه اي تبديل شده است. تحليل هاي مربوط به خوشه و ناخوشه و كانون هاي داغ و سرد نيز نشان دهندۀ بحراني بودن مناطق شمال و شمال شرقي حوضه به لحاظ برداشت بي رويه ي منابع آب زيرزميني هستند.