تأثير تاريخ‌هاي مختلف كشت و آبياري با زه‌آب نيشكر خوزستان بر خواص كمّي و كيفي ارقام پنبه

توليد زه آب ناشي از فعاليت‌‌‌هاي مختلف، به‌ويژه‌ كشاورزي در استان خوزستان، يكي از مشكلات جدي است. واحدهاي توليد نيشكر و پرورش ماهي از توليدكنندگان اصلي زه‎آب در جنوب‌غرب ‌خوزستان هستند. در راستاي استفاده‌ بهينه از زه‎آب نيشكر، اثر اين آب‎ها در تاريخ كشت‎هاي مختلف بر خواص كمّي و كيفي پنبه، در كشت و صنعت نيشكر ميرزا كوچك‌خان طي سال‌‌هاي 1397 و 1398 بررسي شد. طرح آزمايشي كرت‌‌هاي دو بار خردشده با 3 تكرار بود. سه تاريخ كشت‌‌ 10 اسفند، 10 فروردين و 10 ارديبهشت به‌‌عنوان كرت اصلي، سه تيمار آبياري شامل زه‎آب نيشكر، آب رودخانه‌ كارون و آبياري تركيبي با آب كارون و زه‎آب به‌عنوان كرت فرعي و سه رقم پنبه شامل گلستان، خورشيد و شايان به‌عنوان كرت فرعي-فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد كه بيشترين عملكرد وش پنبه با 1712 كيلوگرم در هكتار مربوط به تاريخ كشت 10 اسفند بود. عملكرد پنبه تاريخ كشت اول نسبت‌به تاريخ كشت‌‌هاي 10 فروردين (1204 كيلوگرم در هكتار) و 10 ارديبهشت (254 كيلوگرم در هكتار) به‌ترتيب به ميزان 42 و 574 درصد بيشتر بود. تاريخ كشت‌‌هاي مختلف از نظر درصد زودرسي اختلاف معني‎داري نداشتند. در بين تيمارهاي كيفيت آب آبياري، عملكرد تيمار آبياري با آب كارون و آبياري تركيبي زه‌آب و كارون با هم اختلاف معني‎دار نداشتند. در بين ارقام مورد مطالعه، رقم گلستان با 1159 كيلوگرم در هكتار داراي بيشترين عملكرد و 16.8 درصد از عملكرد رقم شايان بيشتر بود. اثر تيمارهاي كيفيت آب آبياري بر هيچ‌يك از خواص كيفي الياف معني‌دار نشد. اثر تاريخ كشت بر استحكام الياف در سطح 1 درصد معني‎دار بود. براساس نتايج اين تحقيق، تاريخ كشت 10 اسفند و آبياري تركيبي با آب كارون و زه‎آب و رقم گلستان براي منطقه‌ خوزستان قابل‌ توصيه است.