نقش ميانجي احساس تنهايي در ارتباط بين تعارض والد-نوجوان با بدتنظيمي هيجاني در نوجوانان

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين برازش مدل رابطه ساختاري تعارض والدين و نوجوان با بدتنظيمي هيجاني با نقش ميانجي احساس تنهايي در نوجوانان شهر تهران انجام شد. روش: جامعه آماري پژوهش شامل نوجوانان 13 تا 18 ساله شهر تهران در سال تحصيلي در سال 98-1397 بود كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس، 400 نفر(200 نوجوان دختر و 200 نوجوان پسر) به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه تعارض والد نوجوان اسدي و يونسي (1390)، احساس تنهايي تجديد نظر شده راسل (1996) و بدتنظيمي هيجاني گراتز و رومر (2004) پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از مدل معادلات ساختاري استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد بين تعارض والد-وجوان با بدتنظيمي هيجان رابطه مثبت و معناداري وجود دارد(0.05 p). همچنين، بين تعارض والدين و نوجوان با بدتنظيمي هيجاني با نقش ميانجي احساس تنهايي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد(0.05 p). نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهشي مي توان نتيجه گرفت كه احساس تنهايي با بروز احساساتي همچون افسردگي، اضطراب، خستگي مي تواند نقش ميانجي بين تعارضات والد-نوجوان و بدتنظظيمي هيجان ايفا كند.