بررسي نقش واسطه‌اي بحران هويت و انسجام خانواده در تعيين رابطه مشاركت در شبكه‌هاي اجتماعي با نگراني از تصوير بدني در ميان دانش‌آموزان

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي بحران‌هويت و انسجام خانواده در تعيين رابطه مشاركت در شبكه‌هاي اجتماعي با نگراني از تصوير ‌بدني در ميان دانش‌آموزان صورت گرفته است. روش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان مدارس دولتي متوسطه اول شهر رشت در سال تحصيلي 99-98 است. شركت‌كنندگان با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي مجازورزي شبكه‌اي (بلند، 1399)، بحران هويت (احمدي، 1376)، انسجام خانواده (ساماني، 1381) و نگراني از تصوير‌بدني (ليتلتون و همكاران، 2005) استفاده شد. پرسشنامه‌ها به صورت آنلاين در اختيار دانش‌آموزان قرار گرفت و تعداد 674 نفر به آن پاسخ دادند كه در نهايت 497 پرسشنامه مورد تحليل آماري قرار گرفتند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش تحليل مسير استفاده شده است. يافته‌ها: نتايج نشان داد مشاركت در شبكه‌هاي اجتماعي بر نگراني از تصوير بدن (β=-0.41, P 0.001)، انسجام خانواده (β=-0.25, P 0.001) و بحران هويت (Β=-0.16, P 0.001) اثر مستقيم دارد. بحران هويت به طور مستقيم و معناداري نگراني از تصوير بدني را پيش بيني مي‌كند ( β=-0.13, P 0.001 ). انسجام خانواده به طور مستقيم و معناداري نگراني از تصوير بدني را پيش بيني مي‌كند (β=-0.17, P 0.001). همچنين مشاركت در شبكه‌هاي اجتماعي با ميانجيگري بحران هويت بر نگراني از تصوير بدني اثر غير مستقيم (β=0.06, P 0.001) دارد. اما اثر غير مستقيم متغير واسطه‌اي انسجام خانواده در رابطه مشاركت در شبكه‌هاي اجتماعي و نگراني از تصوير بدني از نظر آماري معنادار نيست. نتيجه‌گيري: بنابراين، اصلاح ميزان و شيوه استفاده نوجوانان از شبكه‌هاي اجتماعي و برگزاري جلسات آموزشي جهت تسهيل گذار از مرحله بلوغ و پيشگيري از بحران هويت داراي اهميت است تا زمينه كاهش نارضايتي از تصوير بدن و ارتقاء سلامت‌رواني نوجوانان فراهم گردد.